‘Er is genoeg voor iedereen (Maar dat zal onze regering ons niet vertellen)’

Sarah Van Liefferinge Lid van de Piratenparty

Lid van de Piratenparty 18-04-2016, 13:17 Bijgewerkt op: 21-01-2021, 08:12

‘In het licht van ‘werkbaar en wendbaar werk’ leggen onze regeringsleiders hun grijsgedraaide plaat nog maar eens op: ‘jobs jobs jobs’ en ‘iedereen met poten en oren moet langer, harder en meer werken”, schrijft Sarah Van Liefferinge van de Gentse Piraten. ‘Maar waarom wordt er niet bespaard op de beroepspolitiek?’

In het licht van ‘werkbaar en wendbaar werk’ leggen onze regeringsleiders hun grijsgedraaide plaat nog maar eens op: ‘jobs jobs jobs’ en ‘iedereen met poten en oren moet langer, harder en meer werken’. Maar voor wiens profijt? Daarenboven moet er bespaard worden, ‘want we leven boven onze stand’. De regering snijdt in pensioenen, uitkeringen en verlofstelsels, in cultuur en natuur, in onderwijs en zorg, kortom, in alles wat een samenleving tot samenleving maakt. Maar waarom wordt er niet bespaard op de beroepspolitiek?

‘Er is genoeg voor iedereen (maar dat zal onze regering ons niet vertellen)’

Als er één iets is wat de Panama Papers (in navolging van Lux Leaks, Swiss Leaks en Offshore Leaks, en als voorbode op alle lekken die ongetwijfeld nog zullen komen) ons zwart op wit aantonen, dan is het wel dit: er is genoeg voor iedereen. Of beter gezegd: “There’s enough for everybody’s need, but not for everybody’s greed“. De financiële elite bloeit, terwijl burgers en kleine ondernemers moeten knokken om te overleven. Het is hoog tijd om dat ‘werken en besparen’-verhaaltje, dat van bovenaf komt om ons onder de knoet te houden, te verwijzen naar de prullenbak.

Corporatisme versus algemeen belang

Onze regering weigert actief om fiscale achterpoortjes te sluiten en frauduleuze constructies aan te pakken. Meer nog: ze heeft nauwelijks macht om dit te doen, al zal ze het zelf niet bekennen. Want wat betekent het gezag van de natiestaat nog in het licht van de globale financiële economie? Niks. Integendeel, heel wat regeringsleiders doen zelf lekker mee met de systemen die ze in achterkamertjes opzetten met de financiële elite. Corporatisme heet dat, oftewel de structurele vermenging van politieke en financiële macht.

Terwijl de premiers van IJsland en de UK hun burgers oproepen om braaf en eerlijk hun belastingen te betalen, ontfutselen ze zelf geld aan de gemeenschap via Panama. Onze ex-premier zetelde in de raad van bestuur van Dexia BIL, dat in de periode 2002-2011 via advieskantoor Experta 1.659 offshore constructies opzette in Panama, op de Britse Maagdeneilanden en in andere exotische locaties. Wraakroepend.

‘De ontelbare miljarden euro’s die legaal ontweken worden door multinationals, die behoren toe aan ons, aan de gemeenschap.’

Laat ons duidelijk zijn: de ontelbare miljarden euro’s die geparkeerd staan in belastingsparadijzen en de ontelbare miljarden euro’s die legaal ontweken worden door multinationals, die behoren toe aan ons, aan de gemeenschap. Het is geld dat doelbewust uit de reële economie gezogen wordt, met medeweten en medewerking van de politieke elite.

Het is ook geld dat ingezet zou kunnen en moeten worden voor kwalitatiever onderwijs en betere zorg, voor de transitie van grijze naar groene energie, voor betrouwbaarder openbaar vervoer, voor de ondersteuning van freelancers en kleine innovatieve ondernemers, voor het behoud van bossen, voor meer groen in de steden, voor betaalbaar wonen, voor de ondersteuning van bejaarden en gezinnen met jonge kinderen, voor het aanpakken van de kinderarmoede, voor het opruimen van de plastic poel in onze zeeën, voor de beschermen van ons cultureel erfgoed, voor het bevorderen en verspreiden van wetenschap en kunst, en ga zo maar door.

Zo veel manieren om het algemeen belang te dienen en de gezondheid van mens en milieu te versterken. Maar: daar valt nu eenmaal niet genoeg winst mee te maken.

Nuit Debout: genoeg is genoeg!

Ook in Frankrijk morrelt de regering aan de arbeidswetgeving. Dat valt niet goed bij de Franse burgers, die nu al wekenlang avond na avond de pleinen van alle grote steden bezetten voor de volksvergaderingen van Nuit Debout. Grassroots burgerdemocratie als antwoord op de top-down regeringsterreur. En niet alleen in Frankrijk, maar ook in verschillende Spaanse steden, in Berlijn, in Londen, in Reykjavik, in Brussel, in Gent en op vele andere plaatsen staan burgers rechtop. Genoeg is genoeg!

Het wantrouwen in de beroepspolitiek neemt elke dag toe, en terecht. Het stuitende gebrek aan visie en transparantie, aan respect voor mens en milieu, aan empathie, tast onze samenlevingen aan. Steeds duidelijker blijkt: de beroepspolitiek kan en zal geen antwoorden bieden voor de uitdagingen van vandaag en morgen. De weg naar een rechtvaardiger, transparanter en ecologischer systeem zal verlopen via burgers die zichzelf organiseren en bottom-up strategieën opzetten.

‘Laten we niet te veel tijd en energie verliezen aan zagen, klagen en smeekbedes aan de regering.’

En dat doen ze ook volop, met behulp van de nieuwe netwerkcultuur. De traditionele media besteden er nauwelijks aandacht aan, maar overal rijzen burgerinitiatieven op rond de circulaire deeleconomie en de commons, rond lokale voedselvoorziening en groene energiecoöperatieves, rond complementaire munten en nieuwe manieren om te produceren en te consumeren, aangedreven door de razendsnelle technologische evolutie. We hebben meer macht dan we zelf beseffen.

Laten we niet te veel tijd en energie verliezen aan zagen, klagen en smeekbedes aan de regering. Laten we onze verontwaardiging omzetten in constructieve alternatieven en parallelle structuren. Want dat dit corrupte politieke en economische systeem gedoemd is om in te storten, dat staat in de sterren geschreven. We kunnen dus maar beter vooruitstrevend zijn en nu al samen opbouwen wat erop zal volgen.