Electrabel spreekt van grotere maar niet gegroeide scheurtjes

In de subcommissie Nucleaire Veiligheid van de Kamer gaf Electrabel een laatste stand van zake over de scheurtjes in kernreactorvaten. Plots was er echter sprake van een grootte van achttien centimeter in plaats van de eerder bekende negen. ‘Maar er is geen evolutie’, benadrukt Electrabel.

Waar dit weekend in de media nog sprake was van scheurtjes tot negen centimeter in de reactorwanden van Doel 3 en Tihange 2, blijkt de maximale grootte volgens de laatste tests echter bijna achttien centimeter te bedragen. Een verschil dat volgens Electrabel louter te wijten is aan een gevoeligere meting en een meer conservatieve of voorzichtige interpretatie. “De scheurtjes zijn niet geëvolueerd.”

Consternatie in de subcommissie Nucleaire Veiligheid van de Kamer. Daar kwam Electrabel een laatste stand van zake geven over de scheurtjes – “waterstofinsluitsels” – in twee kernreactorvaten. En waar dit weekend in Le Soir nog groottes opdoken tot 90,6 millimeter, bleek in de tabellen van de energieproducent sprake van scheurtjes tot 179 millimeter groot.

Scheurtjes tot 18 cm groot #dekamerlive pic.twitter.com/YjNNrjTaSs

— Kristof Calvo (@kristofcalvo) February 25, 2015

‘Scheurtjes zitten er al 40 jaar’

Het verschil betekent echter niet dat de scheurtjes tussen 2012 en 2014 – het moment van beide testen – gegroeid zijn, onderstreepte chief nuclear officer Wim De Clercq van Electrabel.

Vanwaar dan het verschil? Door de testapparatuur in 2014 gevoeliger af te stellen, detecteerde die bij de nieuwe test plots veel meer kleinere scheurtjes die eerder niet aan het licht gekomen waren. Sommige van die kleine scheurtjes lagen echter erg dicht bij mekaar, waardoor ze uit voorzorg als één grote scheur worden beschouwd. Controletesten wezen immers uit dat er soms nog wat verschil zit tussen het testresultaat en de realiteit.

Er bleek plots dus niet alleen sprake van meer, maar ook van grotere scheurtjes. Voor Doel 3 gaat het nu om 13.047 scheurtjes (ten opzichte van 7.765 in 2012), voor Tihange 2 om 3.149 (ten opzichte van 1.977 in 2012). En door het samen nemen van kleine scheurtjes steeg de maximale grootte respectievelijk van 90,6 tot 179 millimeter en van 61,8 to 154,5 millimeter. “Maar er is geen evolutie, die zitten daar al veertig jaar”, zo bleef De Clercq beklemtonen.

‘Geen invloed van straling’

Ecolo-Kamerlid Jean-Marc Nollet gelooft Electrabel echter niet. Hij blijft vrezen dat radioactieve straling de scheurtjes toch zou kunnen beïnvloeden. Het groene parlementslid verwees naar een brief van de Franse nucleaire waakhond AFSN en het Franse IRSN aan het Belgische BelV. De brief uit 2012 hield een slag om de arm wanneer het gaat om het al dan niet evolutieve karakter van waterstofinsluitingen. “Fouten met betrekking tot waterstof, zoals scheurtjes, worden in Frankrijk beschouwd als potentieel evolutief”, aldus het schrijven.

De Clercq volgt dat standpunt niet. “Wij hebben gemeten en vastgesteld dat er tussen 2012 en 2014 geen evolutie was”, reageerde hij. “Er is ook een wetenschappelijke consensus dat ‘hydrogen flaking’ niet evolueert onder invloed van straling.” Hoe dan ook is er geen imminent gevaar, onderstreepte De Clercq. De betrokken centrales liggen immers stil sinds 26 maart 2014.

‘Grondige evaluatie’

Een heropstart kan pas na groen licht van de nucleaire waakhond FANC, maar dat duurt nog minstens enkele maanden. Electrabel is nog bezig met de laatste testen, waarvan de resultaten eind april besproken zullen worden met internationale experts. Pas nadien kan de energieproducent het finale rapport ter evaluatie aan het FANC overmaken. Die evaluatie zal grondig gebeuren, herhaalt het FANC. Tegelijk onderstreept de nucleaire waakhond – net als Electrabel – dat het onderzoek naar de impact op de mechanische eigenschappen van de reactorvaten nog loopt en dat het dus nog te vroeg is om al conclusies te trekken over hun structurele integriteit of de uiteindelijke uitkomst van het hele dossier.

Na de zomer zullen trouwens ook Doel 1 en 2 getest worden op scheurtjes, aangezien de regering beide centrales tot tien jaar langer wil openhouden. En ook Doel 4 wordt nog getest. De drie betrokken reactorvaten komen echter van een andere fabrikant, waardoor Electrabel de kans op gelijkaardige defecten klein acht. (Belga/WB)