Nog nooit vond er een dubbelinterview plaats tussen de partijvoorzitters van het Vlaams Belang en de PVDA. Tot deze week. Knack sprak met Gerolf Annemans en Peter Mertens over links en rechts, GAS-boetes en hoofddoeken, index en notionele-interestaftrek, Europa en Syrië, de verkiezingen van 2014, en over hun politieke concurrenten SP.A en N-VA.
Antwerps N-VA-schepen Liesbeth Homans noemde racisme onlangs een gemakkelijk excuus om eigen falen goed te praten. Terecht?
Annemans: Dat was een vulgaire poging van Homans om Vlaams Belangkiezers aan te trekken. Ik bepleit geen gesloten Vlaamse cultuur. Maar ik vraag van iedereen respect voor het pluralisme in onze cultuur. Voilà. Maar ik zie het probleem van Homans. Voor de verkiezingen beloofde de N-VA een totale ommekeer in het Antwerpse beleid. In de praktijk pakt de nieuwe coalitie de samenlevingsproblemen niet doortastender aan dan het vorige kabinet. Homans denkt de aandacht van de Vlaams Belangkiezer van dat falen te kunnen afleiden door zo’n vuile sneer te geven. Maar zij kent de Vlaams Belangkiezer niet. Die kijkt rond in zijn straat en denkt: er verandert bitter weinig. En hij heeft gelijk.
Mertens: Er is een duidelijke wisselwerking tussen de nieuwe coalitie en het Vlaams Belang. De Wever laat Dewinter voortdurend zeggen dat alles wat hij fout doet in de lijn ligt van het oude, ‘socialistische’ stadsbestuur, en dat elke verandering het gevolg is van wat het Vlaams Belang al jarenlang eist. Zo zet De Wever de kritiek van rechts in de schijnwerpers. Wat hem legitimeert om zelf almaar verder naar rechts op te schuiven. Zo leidt hij ook de aandacht af van de nochtans zeer terechte kritiek op het asociale karakter van zijn beleid. Wie weet er eigenlijk dat het Antwerpse OCMW de verplichting oplegt aan leefloners om aan anderhalve euro per uur bij te klussen?
Annemans: Het Vlaams Belang is geen partij zoals de N-VA. Wij dwepen niet met de Britse schrijver en denker Theodore Dalrymple, waar De Wever zo hoog mee oploopt. Dalrymple lijkt op eerste gezicht misschien aantrekkelijk voor een Vlaams Belanger, maar hij is vooral een exponent van het typisch Angelsaksische atomaire denken, enkel beperkt door het liberale beginsel van ‘de vrijheid van een ander’, en overgoten met een saus van burgerlijk fatsoen. Wie bij Dalrymple vertrekt, komt altijd uit bij harde, liberale conclusies. Wij willen dat niet. Misschien richtte onze partij zich vroeger op een iets liberaler getint publiek. Maar wij hebben die fase afgerond met ons sociaal congres. De Vlaamse strijd is een sociale strijd. Wij willen een sociaal Vlaanderen. Het Voka is niet onze baas.
In de Wetstraat hoort men dat de rechtse partijen hopen dat PVDA-PTB (Parti du Travail de Belgique) het bij de verkiezingen volgend jaar goed zal doen, want dat verzwakt vooral SP.A en PS, en ook Ecolo en Groen. En de linkerzijde wenst stiekem dat het VB weer wat meer stemmen haalt, ten koste van de N-VA.
Mertens: Is dat nu een ernstige politieke analyse? De PVDA werkt stap voor stap aan de uitbouw van een politiek alternatief, links van de sociaaldemocratie. Bij ons is er geen papa Van den Bossche die Johnny Thys, de ceo van de Post, gelijk geeft als hij zegt dat hij voor 290.000 euro per jaar niet uit zijn bed komt. ‘Socialist’ Van den Bossche sneert dat alleen ‘missionarissen’ voor zo’n ‘aalmoes’ willen werken. Wel, dan zijn de PVDA-dokters en PVDA-advocaten blijkbaar missionarissen. Zij doen hun job voor hetzelfde bescheiden loon als dat van gewone werkmensen. Wij doen het niet voor de poen, ook niet voor de macht, maar voor onze overtuiging. (WP/JO)
Het volledige dubbelinterview met Peter Mertens en Gerolf Annemans leest u deze week in Knack.
