“Di Rupo moet zijn werkmethode aanpassen”

© Belga

Professor constitutioneel recht Hendrik Vuye en politoloog Dave Sinardet zijn in Knack erg kritisch voor zowel de Vlaamse als de Franstalige regeringsonderhandelaars.

‘De Vlamingen hebben een historisch compromis rond BHV laten schieten’, aldus politoloog Sinardet. Vuye vindt dat preformateur Elio Di Rupo zijn werkmethode moet aanpassen.

Er lag een historisch akkoord op tafel rond BHV?

Dave Sinardet: De voorstellen over BHV die nu op tafel lagen, waren veel gunstiger vanuit Vlaams standpunt dan bij het Egmontpact van 1977, bij de piste Verhofstadt van 2005 of in de voorstellen van Jean-Luc Dehaene enkele maanden terug. Dat komt vooral omdat de MR en dus ook het FDF niet mee aan tafel zitten.

Naar buiten toe lieten de Franstalige partijen lange tijd doorschemeren dat er één front was rond BHV, maar ten gronde klopt dat niet. Eigenlijk draait alles om electorale belangen. De MR is de partij die het meest te verliezen heeft bij een afsplitsing van Halle-Vilvoorde, waar zij het meeste stemmen halen. De prioriteit van de PS ligt, zoals altijd al, meer bij de herfinanciering van Brussel, waar hun kiezers wonen en zij aan de macht zijn.

Conclusie: nu de MR niet mee aan tafel zat, zal het niemand verbazen dat de Franstaligen als compensatie voor BHV meer zien in de herfinanciering van Brussel dan in de verdediging van de Franstaligen in de Vlaamse Rand. Daarop zou De Wever trouwens ook niet veel willen toegeven.

Brussel is een institutioneel kluwen dat maar niet hervormd raakt.
Hendrik Vuye: Brussel is een machtsbasis voor zowel Franstalige als Nederlandstalige politici, en daar zal niet gauw aan geraakt worden. Wat zou Olivier Maingain (FDF) zijn zonder Brussel? Wat zou Philippe Moureaux (PS) zijn zonder Brussel? Hetzelfde geldt voor Guy Van Hengel (Open VLD), Sven Gatz (Open VLD), en Jean-Luc Vanraes (Open VLD). Ze halen nauwelijks nog stemmen in Brussel, maar het geeft hen een enorme machtsbasis. Het gevolg is dat het gewicht van Brussel op de Belgische politiek veel te groot is. Denk maar aan de hele discussie over de herfinanciering. Er is een oververtegenwoordiging van Brussel, die Vlaanderen en Wallonië gijzelt. De uittredende regering telde slechts één niet-Brusselse vice-premier, Didier Reynders (MR). De overige zijn Franstalige en Nederlandstalige Brusselaars.

Heeft dat gevolgen voor bijvoorbeeld Wallonië?

Vuye: Wallonië komt in de staatshervorming hoegenaamd niet voor. Nochtans heeft het heel wat troeven om buitenlandse bedrijven aan te trekken, en is een relance op korte termijn best wel mogelijk. Het is geen economisch kerkhof. En toch zijn de onderhandelaars voor Wallonië ‘demandeurs de rien’.

Was u verbaasd over de impasse?

Vuye: Helemaal niet. Elio di Rupo heeft een fundamentele fout begaan. Vergeleken met eerdere pogingen maakte de splitsing van BHV dit keer deel uit van een grote staatshervorming. ‘Tout est dans le tout’ is dan het principe – zolang er geen akkoord is voor het geheel is er geen akkoord. Maar di Rupo heeft het globale akkoord in meerdere onderdelen opgesplitst en zo heeft hij zich vastgereden. Di Rupo staat niet voor een inhoudelijk probleem, hij hoeft alleen zijn werkmethode aan te passen. De oplossing ligt dus eigenlijk voor de hand: hij moet naar een akkoord waarbij alles tegelijk wordt goedgekeurd. (IVD)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content