Vlinks

‘De stam van de Vlaamse beweging is de veelzijdige emancipatiestrijd’

Vlinks Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

‘Vlinks zal in 2018 en 2019, tenzij mirakels stroomversnellingen opwekken, zich niet presenteren op stembiljetten. Is dit falen? Neen, het is de toekomst van het sociaalflamingantisme niet verkwanselen’, schrijft het dagelijks bestuur van Vlinks.

‘Vlinks eigent zich ten onrechte het additief ‘sociaalflaminganten’ toe. Iedereen is dat in de Vlaamse beweging. Vlinks creëert hiermee een wij-zij opdeling.’ Die sneer uit het publiek volgde in de ‘blessuretijd’ van een debat dat verstikt werd door een permanent fluitende ‘scheidsrechter’. Is dit zo? De gelegenheid – deze honderdste Vlinks-column voor Knack.be – dient zich aan voor een reflectie.

Vlinks, met ondertitel ‘Vlaams en sociaal’ staat voor het doorbreken van het enerzijds dominant invullen van het korte termijn partijbelang en anderzijds de onafhankelijkheid-verlosserskreet zonder hoofd en buik.

Honderd jaar na de schreeuw achter en voor het IJzerfront voor zelfbestuur rest bedroevend weinig van de initiële emancipatiedrang waar zonder meer iedereen bij betrokken dient te worden. Een scheve taxshift en dito zomerakkoord creëren nieuwe flexislaven en pensioenarme bedelaars.

Vele columns, tal van debatten, zo vele gesprekken verder wijzen blijvende reacties er op dat een positief vooruitstrevend verhaal wel degelijk aanspreekt. Makkelijk? Neen, in een naar consumptie en verleuking afgeleide maatschappij is activisme, zoals dat van Vlinks – geënt op empathie, gelijkwaardigheid, solidariteit en het complexloos beleven van Vlaamse identiteit -, een wekroep die gemakshalve genegeerd kan worden. Ondermeer in de vele columns werden, inhakend op feiten en gebeurtenissen, deze fraaie principes uit hun wolligheid gehaald.

‘De stam van de Vlaamse beweging is de veelzijdige emancipatiestrijd’

De reacties geven aan dat Vlinks niet met zichzelf bezig is. We leven – steeds meer met volle teugen – van woord en wederwoord in het debat over vooruitstrevendheid en vernieuwing in Vlaamse en sociale thema’s, kortom over samenlevingsopbouw. Zoveel columns, zoveel thema’s werden en worden aangesneden zonder fictieve feiten, zonder profilerend vijanddenken. Wij-zij is veraf, de weg voor verder debat wordt immer opengelaten.

In de voorbije twee jaar werden geen blokkades opgeworpen op de weg naar meer sociale cohesie en het inclusieve Vlaanderen. Dat Vlinks niet de doodlopende steegjes van latent of viriel racisme of xenofobie instapt was van meet af aan duidelijk. Dit vormde een sterke drang om het netwerk op te starten.

Meer, Vlinks dat zich situeert binnen de Vlaamse beweging, verzet zich koppig tegen zowel wurgende nostalgie als tegen particratie. De alternatieven van de participatieve democratie worden aangereikt, net als deze van de inclusieve samenleving. Ook al voeren we het debat met velen – alle cordons sanitair blijken onvruchtbaar, enkel toegepaste wetten, feiten en argumenten tellen -, Vlinks pleit altijd en overal, in scherpe duidelijkheid, voor herverdeling zonder uitzonderingen.

Ze blijven ook komen, die reacties die stuwing geven aan de wensdroom om het Vlaams, sociaal en progressief segment een partijpolitieke thuisbasis te geven.

Hierbij wordt vooropgesteld dat Vlinks attractief genoeg is om zich als ‘andere’ politieke partij te profileren, niet gepiloteerd door politieke marketing, maar door verlangens die diep in de samenleving geworteld zijn en historisch vorm kregen in de sociale strijd van daensisten, socialisten, christen-democraten en Fronters. Ideeën die via de idealen van de Verlichting en de universele rechten van de mens de emancipatie blijven bevorderen.

Het consequent en permanent hanteren van rechtvaardigheid, gelijkwaardigheid, solidariteit, armoedebestrijding en positieve identiteitsbeleving als maatstaven staat helemaal haaks op de onafgebroken stroom aan partijpolitieke hypes-van-de-dag die stuk voor stuk resulteren in nog meer verwarring en onvruchtbare wij-zij stellingnamen én beslissingen. Ze zijn voor Vlinks geen #mustRead, ze leggen immers onvrijheid in het denken op.

Vlinks zal in 2018 en 2019, tenzij mirakels stroomversnellingen opwekken, zich niet presenteren op stembiljetten. Is dit falen? Neen, het is de toekomst van het sociaalflamingantisme niet verkwanselen. Het netwerken is onvoltooid, het alternatief onvoldoende gekend.

De keerzijde is dat sociaalflaminganten politiek dakloos blijven of zich hooguit kunnen lenen tot strategisch stemgedrag, zo niet een proteststem kleur geven als reactie op het dagelijks vertoon van een staat en een gemeenschap die hun zaakjes niet op orde krijgen. De ondertussen geglobaliseerde Fripronil-eierenstruif en de nasmaak van de Turteltaks zijn hiervoor exemplarisch.

Nergens schreef Vlinks bij haar oprichting twee jaar geleden dat het einddoel een partijpolitieke werking is. Toch krijgen we die vraag keer op keer te horen.

De partijpolitiek, van dogmatisme al over sp.a’ers die alweer een manifest publiceren als zoveelste reddingsboei, tot blauw superioriteitsdenken, intoleranten, en zij die bovenal de perceptie hoog willen houden bij hun electorale aanhang,.. het is geen fraai vertoon. Het voedt de antipolitiek.

Terwijl een deel van de Vlaamse beweging tolerant is tegenover intolerantie trekt het ongelijkheid aanscherpend neoliberalisme de Vlaamse beweging als emancipatiehefboom helemaal uit de haak. Met de vele organisaties en initiatieven die de handen uit de mouwen steken voor reële integratiekansen in het onderwijs, op de werkvloer, in de huisvestingszorg, in de buurtwerking,… zorgen, is het contact – dat er in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw wel was – geheel en al verbroken.

Weeklagen is geen optie. Vlinks houdt voor dat niet aflatend netwerken voor gemeenschapsvorming en samenhorigheid zingevend is. Kritische burgerzin en het van onderuit vorm geven aan de democratie, ijveren voor maximale soevereiniteit voor de gemeenschap die de verdediging van de zwaksten prioritair stelt en zorgt voor een goede maatschappelijke organisatie, enkel die samenleving kan Vlaanderen zijn.

Vlinks past ervoor het schaamlapje te zijn of het excuus te vormen om het vermeend pluralisme van de Vlaamse beweging aan te wijzen. ‘Zie eens hoe breeddenkend we zijn, we dulden zelfs ‘linksen’ in ons midden”, of iets in die aard. Dat is pas een verhaal vol ‘alternatieve feiten’.

De stam van de Vlaamse beweging is de veelzijdige emancipatiestrijd: arbeid versus kapitalisme, vrouwenrechten, viriele armoedebestrijding, taal- en cultuurontwikkeling, pacifisme. Vele dorre takken werden in de loop der decennia door stormweer afgebroken. Soms dient een boom om een sterker wortelgestel te krijgen, gekandelaard te worden. Vlinks heeft zich op de stam geënt.

Johan Velghe, Mark Van Mullem, Tom Garcia, Gert Verwilt en Erik D’hamers zijn lid van het dagelijks bestuur van Vlinks

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content