Jan Jambon & Johan Van Overtveldt

De ongeloofwaardige budgettaire discipline van Gwendolyn Rutten

Jan Jambon & Johan Van Overtveldt Jan Jambon is fractieleider van de N-VA in de Kamer. Johan Van Overtveldt is economisch adviseur bij N-VA en professor economie aan de Universiteit Hasselt.

Dat de N-VA de budgettaire teugels wil gaan vieren, zoals de voorzitster van Open VLD Gwendolyn Rutten zegt, klinkt uit haar mond bijzonder ongeloofwaardig en is een volkomen fout verwijt, schrijven N-VA’ers Jan Jambon en Johan Van Overtveldt.

Zoals vrij makkelijk te voorspellen viel, lokt het economische programma dat de N-VA lanceerde behoorlijk wat reacties uit. Tot de meest opvallende van de commentaren behoorde alvast die van Open VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten die zonder blikken of blozen verkondigde dat het nu wel duidelijk is dat de N-VA ‘de budgettaire discipline loslaat’. Dat was echt wel even slikken want omwille minstens drie redenen slaat deze uitlating nergens op.

Ten eerste, binnen de Vlaamse regering zorgt minister van Begroting Philippe Muyters nu reeds vier jaar op rij voor een begrotingsevenwicht, zelfs een licht overschot. Van discipline gesproken. Gwendolyn Rutten beschikt trouwens wat dit betreft kennelijk over een zeer kort geheugen want niet zo lang geleden wierp ze – duidelijk met tegenzin, maar toch – in Terzake nog een bloempje naar de N-VA-minister voor zijn werk op het vlak van de Vlaamse begroting. Voor alle duidelijkheid: Open VLD maakt geen deel uit van de Vlaamse regering, de N-VA wel.

Ten tweede, het is met name de federale regering-Di Rupo die het op vlak van de budgettaire discipline laat afweten. Volgens de afspraken gemaakt met Europa zouden we dit jaar op een globaal overheidstekort gelijk aan 1,1% van het BBP moeten landen (zie onderstaande grafiek). In de realiteit zal het 2,7% worden. Ook in 2012 en 2013 slaagde de regering-Di Rupo er niet in de afspraken met Europa inzake de evolutie van het overheidstekort waar te maken en dit ondanks omvangrijke belastingverhogingen. Voor alle duidelijkheid: Open VLD maakt wel deel uit van de federale regering, de N-VA niet.

Grafiek: N-VA
Grafiek: N-VA© .

Ten derde, over de periode 2000-2007 lieten de regeringen-Verhofstadt een primair surplus (zijnde het begrotingssaldo uitgezuiverd voor rentelasten) van ruim 6% van het BBP voor een groot stuk teloorgaan. De economie draaide behoorlijk goed in deze periode zodat er vanuit conjunctureel standpunt geen enkele motivering kan bestaan hebben om dat primair surplus af te bouwen.

Ook soupeerden de regeringen-Verhofstadt de riante rentebonus volledig op: de rentelasten daalden van 7% van BBP op het einde van de jaren 1990 naar onder de 4% van het BBP tegen 2007. Dit onverantwoorde budgettaire gedrag maakte dat de overheidsschuld over de periode 2000-07 met ruim 60 miljard méér opliep dan wat het geval zou geweest zijn bij een consequent gedisciplineerd budgettair beleid. Voor alle duidelijkheid: uiteraard maakte de Open VLD deel uit van alle regeringen Verhofstadt, de N-VA niet.

Gegeven de bovengaande elementen is het, eufemistisch uitgedrukt, merkwaardig dat net de Open VLD aan de N-VA verwijt te budgettaire discipline los te laten. De regering Di Rupo diende voor het dichten van het begrotingsgat tegen 2015, zoals afgesproken met Europa, een marathon te lopen in vijf jaar (2012-15). Over de periode 2012-14 hanteerde ze evenwel het ritme van een boswandeling.

Om nu tegen 2015 het resterende begrotingsgat toe te lopen, zou er nu een verschroeiende eindspurt moeten komen. Open VLD zegt dat dit wel kan. Wij zijn alvast zeer benieuwd naar de concrete besparingsvoorstellen die de partij in petto heeft om deze verschroeiende eindspurt neer te zetten.

De N-VA brengt de afspraken met Europa concreet in uitvoering. Dat verloopt met drie jaar vertraging als gevolg van het gebrek aan budgettaire discipline onder de regering-Di Rupo.

Bovendien voegt de N-VA in dat traject nog eens ganse reeks maatregelen in die de economie zullen aanzwengelen, de jobcreatie zullen stimuleren en een aantal sociale correcties (zoals bijvoorbeeld een verhoging van de laagste pensioenen) doorvoeren. Immobilisme, wantrouwen en gebrek aan budgettaire discipline moeten wijken voor dynamiek, vertrouwen en moedig begrotingsbeleid.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content