Kathleen Van Brempt (Vooruit)

‘De kracht van verandering is haar meerderheid kwijt’

Kathleen Van Brempt (Vooruit) Europarlementslid voor Vooruit

‘Drie jaar heeft het geduurd. Nu al is de kracht van verandering in Antwerpen haar meerderheid kwijt. Dat mag niet verbazen, met een beleid dat inzet op pessimisme, angst en negativiteit’, zegt sp.a-fractieleider Kathleen Van Brempt. ‘Waar de stad echt visie nodig heeft, ontbreekt die totaal. Het is een kwestie van tijd alvorens de Sinjoren ook dat aan den lijve zullen ondervinden.’

Peilingen zijn uiteraard wat ze waard zijn. Maar in het politieke laboratorium van de N-VA, waar drie jaar geleden haar kopman triomfantelijk uitriep dat hij 80 jaar socialistische bestuur aan de kant had geschoven, zouden we een krachtige bevestiging van het nieuwe beleid mogen verwachten. We zien integendeel dat de kracht van verandering al na 3 jaar haar meerderheid kwijt is. Heel wat inwoners zijn nochtans tevreden, of zien weinig verandering.

Dat komt omdat dit bestuur grotendeels het beleid van de vorige coalitie uitvoert. De burgemeester heeft gelijk dat het binnen enkele jaren veel duidelijker zal zijn wat de gevolgen van dit bestuur werkelijk zijn. Nu al is Antwerpen op korte tijd verworden van een stad die de internationale prijzen voor stadsontwikkeling aaneen reeg, tot een stad die bestuurd wordt door pessimisme, angst en negativiteit. En door koning auto.

Antwerpen heeft een burgemeester die over zijn stad nauwelijks één positief woord over de lippen krijgt. Over de stad wordt enkel gesproken in termen van bedreiging, verloedering, gevaar, profitariaat, armoede en vuilnis. Daar moet streng tegen opgetreden worden.

‘De kracht van verandering is haar meerderheid kwijt’

Het veiligheidsbeleid is dan ook het paradepaardje van de burgemeester-voorzitter. Op drie jaar tijd werd een gemeenschapspolitie omgebouwd tot een repressief orgaan. Wijkkantoren werden gesloten, politieagenten werden van de straat geplukt en achter het stuur van een auto met sirenes en zwaailichten gestoken. Er verschenen para’s in het straatbeeld en er werd beslist om een machtig, 60.000 m2 groot politiepaleis te bouwen, vier keer groter dan het MAS. Of de grondplannen daarvan al online staan weet ik niet, maar het prijskaartje is al bekend: 275 miljoen euro. Met dat bedrag bouw je de volgende 25 jaar elk jaar een school. Victor Hugo zei het al: wie een school opent, sluit een gevangenis. Het prijskaartje voor dat politiepaleis zal je trouwens nergens in de begroting van dit bestuur terug vinden, want de rekening wordt doorgeschoven naar het volgende bestuur.

De Antwerpenaar heeft het ook al gemerkt, de politiehelikopter cirkelt meer dan ooit boven de hoofden van de mensen, zodat ze zich voortdurend afvragen wat er nu weer aan de hand is. Dat het allemaal wel erg ernstig zal zijn, moet ook blijken uit de recente beslissing om oorlogswapens aan te schaffen. Het N-VA-bestuur heeft zijn blik dooddoeners open getrokken en daar de klassieker Better Safe than Sorry uitgehaald. Daarmee kan je zelfs verantwoorden dat je tanks door de straten van de stad laat rijden. Het stopt immers elke discussie.

‘Ondanks het beeld dat van de stad wordt gecreëerd, blijft Antwerpen in werkelijkheid een fantastische, bruisende en creatieve stad.’

Antwerpen is volgens dit bestuur geen leefbare stad, maar een plek waar het gevaarlijk wonen is. Ondanks het beeld dat van de stad wordt gecreëerd, blijft Antwerpen in werkelijkheid een fantastische, bruisende en creatieve stad. Niet door het beleid, maar dankzij de inspanningen van de Antwerpenaars, verenigingen, burgergroepen, inwoners, NGO’s en creatieve ondernemers. In het centrum van de stad wordt er door de inwoners meer dan ooit gefietst. Dat is de schuld van de socialisten met hun netwerk van Velo-fietsen en de 100 kilometer extra fietspaden die tussen 2006 en 2013 werden aangelegd. Dit bestuur heeft geen streefdoel. Of toch: de doorstroming van de auto moet bevorderd worden en bezoekers moeten met de auto naar de stad worden gelokt. In de kernstad werden maar liefst 5000 extra parkeerplaatsen voorzien. Niet voor de bewoners – die blijven een probleem hebben om hun wagen te stallen – maar voor de bezoekers uit de brede rand.

Dit bestuur katapulteert de stad veertig jaar terug in de tijd door in te zetten op de auto. De straten van de stad slibben daardoor dicht – net zoals de longen van de Antwerpenaars. Aan die laatste bedreiging, de vreselijke luchtkwaliteit in de stad, wordt niets gedaan. Nochtans gaat het om een sluipmoordenaar die de gezondheid van stedelingen ernstig bedreigt.

Ondertussen is de dalende trend van dodelijke verkeersslachtoffers onder dit bestuur weer gekeerd. Ook het aantal ongevallen met zwakke weggebruikers is gestegen. Om fietsers te beschermen tegen het toegenomen aantal auto’s worden ze streng aangepakt. De fietsers, niet de auto’s.

Gezonde uitlaatgassen

Vier op de tien Antwerpse gezinnen met kinderen hebben verhuisplannen, de helft daarvan naar buiten de stad. Een gebrek aan groen én een gebrek aan opvang en scholen voor hun kinderen is de belangrijkste oorzaak. Daarom haastte de burgemeester zich na drie jaar om te zeggen dat hij de stad zou vergroenen. Maar liefst 70 hectare extra groen zal er bij komen. Van die 70 hectare is een dikke 40 hectare nu al daadwerkelijk groen, zodat er nog een kleine 30 hectare overblijft. Dat is één tiende van de 300 hectare extra groen die sp.a heeft voorgesteld. Beschamend. Geplande parken worden verkleind of, zoals bij park Spoor Oost, grotendeels verhard om als parking dienst te kunnen doen.

Dit bestuur mikt ook op de vergroening van binnengebieden in woningblokken, een plan dat het overneemt van het vorige bestuur. Er is één aanpassing doorgevoerd: sinds kort mogen daar ook ‘groene parkings’ aangelegd worden. ‘Groene parkings’: dat is zoiets als gezonde uitlaatgassen.

‘Als de Antwerpenaar even vaak het openbaar vervoer zou gebruiken als de inwoners van Zürich, dan halveert het autoverkeer in onze stad.’

Een modern, toekomstgericht en performant openbaar vervoersnetwerk wordt met alle middelen tegengewerkt. De nachtbussen zijn afgeschaft, de tramverleningen naar Ekeren of Brasschaat mochten niet doorgaan en de plannen voor een voorstadsnet voor treinen zijn een flauw afkooksel van de plannen die mijn partij heeft voorgesteld. Als de Antwerpenaar even vaak het openbaar vervoer zou gebruiken als de inwoners van Zürich, dan halveert het autoverkeer in onze stad.

Jazeker, dit bestuur heft de champagne op de inwijding van de pre-metro in Borgerhout, een project dat sp.a opstartte. In Merksem werd de Bredabaan met mooie fietspaden feestelijk ingewijd – een project dat de politici die de lintjes knipten, tien jaar hebben vertraagd. Dat heel wat Antwerpenaren de nefaste impact van dit bestuur niet zien, heeft trouwens daar mee te maken. Heel wat initiatieven waarvan vandaag de lintjes worden doorgeknipt, zijn de rijpe oogst van de vorige bestuursperiode. Ze zijn de schuld van de sossen. De trieste realiteit is dat er geen visie is op wat een moderne, groeiende stad moet zijn en dat er daarom nauwelijks nieuwe investeringsplannen zijn. Dat betekent dat Antwerpen in de toekomst met een gigantische investeringskloof zal kampen. Dat probleem zal door de volgende generaties moeten opgelost worden.

‘In tegenstelling tot wat schepen Fons Duchateau stelde naar aanleiding van de vluchtelingencrisis, namelijk dat de stad vol is, zal Antwerpen in tegendeel groeien.’

Waarin moet er wel geïnvesteerd worden? De lijst is lang, maar een aantal uitdagingen springt in het oog. In tegenstelling tot wat schepen Fons Duchateau stelde naar aanleiding van de vluchtelingencrisis, namelijk dat de stad vol is, zal Antwerpen in tegendeel groeien. Met maar liefst 100.000 inwoners tegen 2030. Dat is binnen 15 jaar. Daar moeten betaalbare woningen, creches en scholen voor gebouwd worden, publieke ontmoetingsplekken en groen voor ontwikkeld worden. Die extra wooncapaciteit moet gepaard gaan met een grondige opwaardering van wijken die het nu moeilijk hebben. Dat is dubbelop winst: één keer voor wie er al woont en een tweede keer voor wie er kan komen wonen. Zo’n indrukwekkende opdracht vereist visie. De bevolkingsgroei moet worden opgevangen rond een fijnmazig netwerk van bestaande en nieuwe tramverbindingen. Maar dit bestuur blijft blind voor deze uitdaging.

‘De burgemeester-voorzitter zit in alle regeringen aan de knoppen, maar bespaart daar liever op onderwijs, dan dat hij investeert in de toekomst van de jeugd.’

Vanaf volgend jaar kampt Antwerpen met een ernstig capaciteitstekort in onze scholen. Aanvankelijk zei de bevoegde schepen dat de stad géén extra scholen zou bouwen. Die visie werd recent met frisse tegenzin aangepast. Dat kan ook niet anders want tegen 2020 – binnen vijf jaar dus – zijn er al 7.000 plaatsen te kort. Tegen 2020 hebben we in Antwerpen ook 3.500 nieuwe leerkrachten nodig. De burgemeester-voorzitter zit in alle regeringen aan de knoppen, maar bespaart daar liever op onderwijs, dan dat hij investeert in de toekomst van de jeugd.

Een halve legislatuur ‘kracht van verandering’ levert geen al te fraai plaatje op. Dat is triest, want de inwoners van Antwerpen verdienen beter.

Deze stad moet bestuurd worden voor en met haar bewoners, niet voor en met bevriende projectontwikkelaars en bezoekers van buiten de stad. De peilingen tonen aan dat mijn partij een goede start kan nemen om de volgende jaren stevig oppositie te voeren én positieve voorstellen aan te reiken, zodat de Antwerpenaren in de toekomst weer trots kunnen zijn op hun stad.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content