De bulldozer van Bart De Wever: een totale oorlog op het centrum-rechtse front

Op 42 dagen voor de verkiezingen stellen een aantal krantencommentatoren vast dat N-VA de campagne domineert. ‘De partij voerde een totale oorlog op het centrum-rechtse front. Bart De Wever reed met een bulldozer over de liberalen.’

Bart Eeckhout vraagt zich in De Morgen af of N-VA een gewonnen positie uit handen geeft door kiezers af te schrikken met gedetailleerde besparingsvoorstellen. ‘Het lijkt een strategie om in te spelen op een van de dominante emoties: angst. Veel meer dan rekensommen is het capteren van emoties bepalend voor winst en verlies in een kiescampagne.’

Open VLD zette op haar verkiezingscongres een heel andere toon. ‘Tegenover het politiek managen van angsten zetten de liberalen een betoog van optimisme en hervormingsgezindheid. Je kunt dat hoopvol noemen, maar ook een tikje naïef.’

‘De pre-campagne is gedomineerd door N-VA en zijn voorzitter,’ stelt Luc Van der Kelen vast in Het Laatste Nieuws. ‘De partij voerde een totale oorlog op het centrum-rechtse front. Ze was sneller, alerter, creatiever en agressiever dan de tegenstanders. Maar een garantie voor een topuitslag op 25 mei is dat niet.’

Van der Kelen waarschuwt de andere partijen ervoor dat een verdere blokkering van de staatshervorming een vergissing zou zijn. ‘Dat zou N-VA pas echt goed in een slachtofferrol duwen. Vergelijk het met het proces tegen het Vlaams Blok in 2004. Nooit was de partij succesvoller.’

In Het Nieuwsblad blikt Liesbeth Van Impe terug op het congres van Open VLD. ‘De liberalen hadden zich de aanloop naar hun verkiezingscongres vermoedelijk anders voorgesteld. Bart De Wever (N-VA) reed begin vorige week met een bulldozer over de weinige liberale boegbeelden die nog overeind stonden, door het justitiebeleid van Annemie Turtelboom en het migratiebeleid van Maggie De Block onder vuur te nemen. En daarna schakelde hij gewoon nog eens in achteruit om de bulldozer een tweede keer over de liberalen te laten rijden, door een sociaal-economisch programma te lanceren waarbij veel liberale kiezers gaan likkebaarden.’

‘De boutade wil dat verkiezingen niet gaan over wie het beste beleid gevoerd heeft, maar over wie het best aanvoelt waar de kiezer naartoe wil. Open VLD moet hopen dat het optimisme van het congres hier en daar bij de liberale kiezers blijft hangen. Tot 25 mei is het fluiten in het donker, in de hoop dat iemand er toch een beetje vrolijk van wordt.’

‘Op het verkiezingscongres in Gent pochte Gwendolyn Rutten ermee dat haar partij de enige is die geen nieuwe belastingen wil,’ schrijft Paul Geudens in Gazet van Antwerpen. ‘Tegelijk gaf ze een sneer naar de N-VA omdat die partij wil snijden in een aantal sociale uitkeringen.’

Geudens vraagt zich af waarom de liberalen, die toch deel uitmaken van de regering-Di Rupo dan de voorbije jaren geen stokje staken voor de verschillende belastingverhogingen. ‘Pestbelastingen, zoals Gwendolyn Rutten zelf toegaf.’ En ook: ‘Hoe gaan de liberalen hun programma betalen? Daar moeten ze dringend meer uitleg over geven.’

De verkiezingen van 25 mei zijn een strijd van alle partijen tegen N-VA,’ schrijft Eric Donckier in Het Belang van Limburg. ‘Logisch. N-VA is bijna eens zo groot als CD&V, SP.A en Open VLD. Willen de drie traditionele partijen enig soortelijk gewicht winnen, dan moeten ze de verkiezingen van 25 mei winnen. Dat kan enkel door stemmen bij N-VA weg te halen en dus wordt er op N-VA geschoten.’

Volgens Donckier stelt N-VA zich kwetsbaar op door in haar sociaal-economisch verkiezingsprogramma duidelijk aan te geven waar ze wil besparen. ‘Het is een risico. Of het een wijze politieke strategie is, weten we zondagavond 25 mei.’