Bart Maddens (KU Leuven)

De Brusselkeuze van de N-VA of de Brussel-inlijving van de Franstaligen?

De Brusselkeuze van N-VA wordt door de andere Vlaamse partijen meteen als ‘onbespreekbaar’ van de hand gewezen. Maar als de Franstaligen aankondigen dat ze de Brusselse Vlamingen zullen inlijven bij de ‘Fédération Wallonie-Bruxelles‘ dan is het bij hen oorverdovend stil, zegt politicoloog Bart Maddens (KULeuven).

Wie de N-VA-congresteksten nuchter leest, kan moeilijk anders dan concluderen dat de partij heel veel moeite heeft gedaan om Brussel te vriend te houden. De bevoegdheden van het Brussels Gewest worden fors uitgebreid. Als het van de N-VA afhangt, dan wordt Brussel bijkomend bevoegd voor onder meer de vennootschapsbelasting, tijdelijke werkloosheid, sociaal overleg, arbeidsrecht en spoorinfrastructuur.

Om de Brusselaars niet tegen de haren in te strijken stapt de partij af van het co-bestuur inzake de grondgebonden aangelegenheden. Wat dat betreft blijft Brussel ‘une région à part entière‘.

Op de koop toe pleit de N-VA ervoor om vele extra miljoenen vanuit Vlaanderen in Brussel te pompen, voor investeringen in onder meer onderwijs, kinderopvang en zorg- en jeugdcentra. En tenslotte put de partij zich uit in het formuleren van concrete voorstellen om Brussel er economisch en bestuursmatig bovenop te helpen. Mijn liefje, wat wil je nog meer ?

Dit alles zou de Brusselaars als muziek in de oren moeten klinken. Omgekeerd zou je enig wenkbrauwengefrons verwachten bij de flaminganten. Gek genoeg was de reactie precies het tegenovergestelde. Er was amper kritiek van de klassieke Vlaamse Beweging. Maar de N-VA kreeg wel de wind van voren vanuit Brussel.

Dat de N-VA-liefde voor Brussel niet wordt beantwoord heeft natuurlijk alles te maken met de zogenaamde Brusselkeuze. Voor de persoonsgebonden aangelegen moeten de Brusselaars kiezen tussen het Vlaamse en het Franstalige stelsel. Dit wordt door de Brusselaars ervaren als een echte gruwel, een vorm van apartheid. Nochtans kunnen de Brusselaars vlot van stelsel wisselen. Bovendien krijgen ze toegang tot alle gemeenschapsvoorzieningen, ongeacht hun Brusselkeuze.

De Brusselkeuze van de N-VA of de Brussel-inlijving van de Franstaligen?

Maar voor de nieuw-Brusselse nationalisten is de bestuurlijke opdeling van Brussel in twee gemeenschappen achterhaald. Want die staat in hun ogen haaks op de multiculturele Brusselse identiteit die zich de jongste decennia heeft ontwikkeld. Vandaar ook dat de Franstaligen zich bij de onderhandelingen over de zesde staatshervorming met hand en tand hebben verzet tegen een soortgelijk keuzestelsel voor de kinderbijslagen. Uiteindelijk hebben ze hun slag thuisgehaald. Die bevoegdheid gaat naar de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie. De Brusselaars zullen dus niet kunnen kiezen tussen een Vlaams of een Franstalig stelsel voor de kinderbijslag. Er is enkel nog een Brusselse kinderbijslag. Het beleid kan voortaan perfect worden afgestemd op de zo geroemde Brusselse eigenheid.

Alleen, amper was die knoop doorgehakt, of de Franstalige partijen hebben onder elkaar beslist dat het beleid in Brussel zo veel mogelijk moet worden geharmoniseerd met het beleid in Wallonië. Dat is vastgelegd in de zogenaamde ‘Accords de la Sainte Émilie‘, afgesloten op 19 september. Er komt dus één beleid op het niveau van de ‘Fédération Wallonie-Bruxelles‘. En de Brusselse Vlamingen, die vallen automatisch onder het Franstalige systeem. De ‘apartheid’ van de N-VA wordt dus vervangen door verplichte aansluiting van de Brusselse Vlamingen bij de Waalse deelstaat. Dat is het model van de Franstaligen voor Brussel: geen Brusselkeuze, maar een Brussel-inlijving. En zij vonden het zelfs niet nodig om daarover voorafgaand te overleggen met hun Vlaamse collega’s. Want ze gaan er als vanzelfsprekend van uit dat de Vlaamse minderheid zich gedwee zal neerleggen hierbij.

Het is natuurlijk het volste recht van de andere Vlaamse partijen om te fulmineren tegen de N-VA voorstellen inzake Brussel. Maar dan zou je wel verwachten dat ze de Franstalige inlijvingsplannen met evenveel ijver zouden bestrijden. Niet dus. De Brusselkeuze wordt meteen als ‘onbespreekbaar’ van de hand gewezen. Daar wordt in geen geval over onderhandeld !

Maar als de Franstaligen aankondigen dat ze de Brusselse Vlamingen zullen inlijven bij de ‘Fédération Wallonie-Bruxelles‘ dan is het bij de Vlaamse politici (een paar uitzonderingen niet te na gesproken) oorverdovend stil. Dan kijkt men gegeneerd de andere kant uit. Niemand die met overslaande stem uitroept : ‘Daar wordt niet over onderhandeld !’. Dat belooft.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content