Ewald Pironet

Dat politici zich profileren met een debat over toplonen is beschamend

De bestrijding van de armoede is een taak van de regering, het bepalen van een toploon niet.

Johnny Thijs en zijn vertrek als ceo van Bpost blijven het nieuws domineren. Minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) mag nog eens in het parlement komen betogen dat hij 650.000 euro als jaarlijkse bezoldiging meer dan genoeg vindt. In zijn slipstream kan voorzitter Bruno Tobback de SP.A nog eens profileren als enige Vlaamse partij in het parlement die ‘de graaicultuur’ van topmanagers een halt toeroept. Allemaal met dank aan Gwendolyn Rutten, voorzitster van Open VLD, die stelt dat Labille de afspraken in het kernkabinet over de betaling van Thijs niet nakwam en daarom uitleg van hem wil. Behalve wat partijpolitieke profilering leidt dit allemaal nergens toe. Het maakt allemaal deel uit van de verkiezingscampagne, die meer dan 130 dagen voor de stembusgang al op volle toeren draait.

Veel fundamenteler dan die loondiscussie is het feit dat de voltallige regering-Di Rupo de regels van deugdelijk bestuur niet heeft nageleefd. De wet van 6 april 2010 legt aan alle beursgenoteerde bedrijven – waartoe Bpost en Belgacom behoren, ook al is de overheid er een belangrijke aandeelhouder – de verplichting op om de corporate governance-code te volgen. Een van de regels uit die code stipuleert dat de raad van bestuur beslist over de bezoldiging van de managers, na advies van het remuneratiecomité, dat als opdracht heeft de bezoldiging uit te werken. De overheid hoort dus niet tussenbeide te komen in de betaling van het topmanagement: dat is de verantwoordelijkheid van de raad van bestuur, die het langetermijnsucces van het bedrijf moet nastreven. En de raad van bestuur van Bpost ging in mei akkoord met het voorstel van het remuneratiecomité: het loon van Thijs zou grotendeels gelijk blijven tijdens zijn nieuwe mandaat. Toen de regering-Di Rupo de raad van bestuur desavoueerde, restte de Bpost-bestuurders maar één mogelijkheid – als ze tenminste nog ernstig genomen willen worden -, en dat is ontslag nemen. Dat is (nog) niet gebeurd.

Dat politici zich profileren met een debat over toplonen is beschamend

Ewald Pironet

Bij Belgacom, het andere beursgenoteerde bedrijf met de overheid als belangrijke aandeelhouder, is men op zoek naar een vervanger voor topman Didier Bellens. Die m/v krijgt ook maximaal 650.000 euro, zoals de regering-Di Rupo oplegde. Ook bij Belgacom is de raad van bestuur dus buitenspel gezet. Dat is vooral gênant voor zijn voorzitter, Stefaan De Clerck, want precies hij legde als toenmalig minister van Justitie de code voor deugdelijke bestuur op. Met andere woorden: De Clerck moet nu zijn eigen Koninklijk Besluit verloochenen. Alleen door op te stappen kan hij aantonen dat hij zijn voorzittersfunctie en vooral ook zichzelf nog serieus neemt.

In de heisa over het loon van Thijs kregen de armoedecijfers die toen werden bekendgemaakt minder aandacht van pers en politici. Van de Belgen blijkt 15 procent arm te zijn. Dat is meer dan één op de zeven. In Vlaanderen gaat het om één op de tien. Het aantal Vlamingen dat in armoede leeft en steun vraagt, steeg vorig jaar met 20 procent. Nog schrijnender is dat de kinderarmoede duidelijk toenam, van 15 procent in 2005 naar bijna 19 procent in 2010 – en niets zegt dat die trend ondertussen is omgebogen. In Wallonië leeft zelfs een op de vier kinderen in armoede. Dat zijn ontstellende cijfers.

Hoe belangrijk een debat over eerlijke lonen ook mag zijn, veel belangrijker is de aanpak van de armoede, want die biedt kinderen minder kansen, maakt ziek, jaagt mensen vroegtijdig de dood in. ‘In plaats van de toplonen te limiteren, zouden we er beter op toezien dat mensen met hoge inkomens op een faire manier en naar draagkracht bijdragen’, opperde Ive Marx, docent sociaaleconomische wetenschappen aan de UA. Zo krijgt de overheid meer geld in het laatje, waarmee ze via herverdeling de armoede kan aanpakken. Want de bestrijding van de armoede is een taak van de regering, het bepalen van het loon bij een beursgenoteerde onderneming niet. Dat de politici gekozen hebben om zich te profileren met een debat over de toplonen is dan ook beschamend.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content