‘Illegale cocaplantages zijn de grootste bedreiging voor de vrede’, zegt Sergio Jaramillo Caro, de Colombiaanse ambassadeur voor België. Hij hoopt op Belgische investeringen om het tij te keren.
De Colombiaanse ambassadeur in Brussel heeft bewogen jaren achter de rug. Sergio Jaramillo Caro (1966) is filosoof van opleiding, schreef wetenschappelijke artikels over mogelijke oplossingen voor het geweld in zijn land, en werd door toenmalig defensieminister Juan Manuel Santos, nu president van Colombia, in het geheim uitgekozen om veiligheidsadviseur voor de onderhandelingen met de rebellenbeweging FARC te voeren.
Er gaan bijna geen week voorbij of de Antwerpse haven pakt uit met een grote drugsvangst, heel vaak uit Colombia. Uw land voert al jaren strijd tegen drugs. Wat kan België van jullie leren?
Sergio Jaramillo Caro: De Antwerpse haven is voor Colombia enorm belangrijk. Een groot deel van onze exportproducten naar Europa – bananen, cacao en koffie – komt aan in de Antwerpse haven. Helaas volgt het illegale circuit ook die route. Binnenkort ga ik samenzitten met de Belgische federale politie. Het is de hoogste tijd dat er samenwerkingsakkoorden over informatie-uitwisseling worden onderhandeld.
Elke Colombiaan die een job heeft waarmee hij zijn familie kan onderhouden, wordt niet naar de cocateelt gezogen.
De Colombiaanse overheid probeert al jaren de illegale cocaplantages aan te pakken. Met wisselend succes.
Jaramillo Caro: De voorbije twintig jaar was de strijd tegen de drugskartels wel degelijk een succes. Ze dachten altijd dat ze Colombia in hun greep konden houden, maar de Colombiaanse overheid heeft ze ontmanteld. Maar inderdaad, de strijd tegen de illegale plantages is nog lang niet gewonnen. De harde aanpak – plantages verbranden of besproeien – heeft voorlopig niet gewerkt, en dat komt omdat dit een socio-economische zaak is. Zolang boeren geen reële kansen hebben om met de productie van legale producten genoeg geld te verdienen om hun familie te onderhouden en hun kinderen naar school te laten gaan, zullen er plantages bestaan.
Dat was een belangrijk punt bij de vredesonderhandelingen met de FARC. Zowel de FARC als de overheid wilde dat het akkoord voldoende garanties bood voor betere levensomstandigheden van de armste bevolking in de afgelegen gebieden.
Het akkoord met de rebellen van 2016 leverde de president de Nobelprijs voor de Vrede op – ook al werd het in een referendum nipt afgeschoten.
Jaramillo Caro: Nooit eerder zijn andere landen uit Latijns-Amerika erin geslaagd om strijders hun wapens te laten inleveren na het sluiten van een vredesakkoord. Daar ben ik erg trots op. Maar ik besef óók dat het geen garantie op vrede is.
Wat kunnen gewone Belgen doen om de vrede in Colombia te ondersteunen?
Jaramillo Caro: Om een voorbeeld te noemen: een paar weken geleden ben met een Belgische chocolatier naar een van de conflictgebieden in Colombia gereisd. Hij ziet investeringskansen in onze cacaoplantages. Elke Colombiaan die een job heeft waarmee hij zijn familie kan onderhouden, wordt niet naar de cocateelt gezogen.
Sergio Jaramillo Caro geeft op 03/05 (13.00-14.30 uur) een lezing over het Colombiaanse vredesakkoord in de academische raadzaal van UGent (Voldersstraat 9, Gent). Toegang gratis.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
