Bruno Tobback doet met non-reactie op Landen hetzelfde als N-VA met ‘minderwaardige mensen’

Bruno Tobback heeft nog steeds niet klaar en duidelijk afkeurend gereageerd op de socialistische burgemeester die in Landen zigeuners wilde wegjagen met luide muziek, schrijft Frank Van Laeken. ‘Daarmee staat hij op hetzelfde niveau van de N-VA-top, die nog steeds geen afstand nam van het Gentse gemeenteraadslid dat zei: ‘Er bestaan geen minderwaardige jobs, alleen minderwaardige mensen’.’

Eén week na de schande van Landen is de actie van burgemeester Gino Debroux (SP.A) om een stel woonwagenbewoners te verjagen door luide muziek op hen af te vuren, uit de actualiteit verdrongen door MH17, Gaza en de aankondiging van enkele regeringen in ons land. Het zou niet mogen zijn, vindt Frank Van Laeken. ‘Waarom is deze man nog altijd burgemeester en lid van de SP.A?’

Komkommertijd is niet meer wat het ooit geweest is. Normaal zouden media en opiniemakers één week na de schandelijke feiten een flink eind doorbomen over een sociaaldemocratische burgemeester die zigeuners probeerde te verjagen door een tweederangs DJ in te schakelen met een geluidsinstallatie van 14.000 Watt en hits uit de onzalige jaren tachtig. Zijn partij zou onder druk worden gezet om zich op zijn minst van de man te distantiëren, hem best ook te royeren en zich te verontschuldigen tegenover de woonwagenbewoners die in het landelijke Landen waren neergestreken.

Maar kijk, de komkommers liggen werkloos op hun vaste plek in de supermarkt. Sinds die surrealistische woensdagochtend, waarin ook nog eens een buurman de politie belde om iets te doen aan de geluidsoverlast en SABAM liet weten dat er een gepeperde factuur zou volgen voor een niet-aangevraagd evenement, werd er een vliegtuig neergeschoten boven Oost-Oekraïne, startte Israël met een grondoffensief in Gaza, vierden we de nationale feestdag, werden Waalse en Brusselse regeringen gevormd en blijken er nog twee andere, federaal en Vlaams, in de steigers te staan.

Neen, Gino Debroux zal zich die overvloed aan overrompelende actualiteitsbijdragen niet beklagen. De man zat vorige woensdag nog in een tv-studio, zich he-le-maal van geen kwaad bewust. Het leek hem wel een origineel idee, zo met luide muziek en zo, en dan hoefde hij tenminste geen geweld te gebruiken. Ja, hij had verwacht dat Landen en in navolging daarvan heel Vlaanderen hem als een held zou onthalen, dat straalde hij uit, de man die op 23 april, een maand voor de verkiezingen, had getweet: ‘Als ik verkozen ben, wil ik minister van Sociale Welvaart worden.’ Of was ook dat een hoogst origineel geintje?

Partijtoppers als Freya Van den Bossche, John Crombez en Daniel Termont roerden zich onmiddellijk en uitten hun verontwaardiging over de actie van de Landense burgemeester. Dé partijtop, tot nader order voorzitter Bruno Tobback, normaal de vleesgeworden verontwaardiging, liet weten dat hij ‘begrip’ had ‘voor de moeilijke situatie waarmee hij (Gino Debroux) geconfronteerd wordt’. Dezelfde man die een stel Aalsterse schepenen zonder pardon uit de partij zette omdat ze zich iets te dicht tegen het rechtse stadsbestuur aanschurkten, gaf niet thuis wanneer een andere partijgenoot alle principes van de politieke welvoeglijkheid overtrad. Iets met twee maten en twee gewichten, denk ik dan.

Terug naar de Twitteraccount van burgemeester Debroux. Op 10 mei lezen we daar deze sarcastische noot: ‘N-VA en zijn kiezers hebben 1 zaak gemeen. Achteraf zeggen ze ‘we hebben het zo niet bedoeld”. Schrijft de man die ruim twee maanden later geen excuses veil heeft voor een groep opgejaagde mensen die hij op een volstrekt onmenselijke manier wilde verjagen van een bedrijventerrein waar ze zich nota bene tegen betaling tijdelijk hadden gevestigd. Die ‘Ik heb het zo niet bedoeld’ zelf niet uit zijn strot krijgt. Die zichzelf in zijn diepste dromen door zijn gemeente ziet zweven met de letter ‘S’ op zijn kloeke borst geschilderd: Supergino! Die eigenlijk maar één geldig excuus kan inroepen: dat Vlaanderen ondanks allerlei beloften nog altijd geen oplossing heeft gezocht om woonwagenbewoners permanent en menswaardig op te vangen.

Kijk, als die woonwagenbewoners effectief onwettig in Landen verbleven en er ook nog eens bewijs was van overlast door hun aanwezigheid, dan had de burgemeester, als hoofd van de politie, alle recht om op te treden. Eerst onderhandelen en indien dat niets oploste er de politie bij roepen om de ongenode gasten desnoods manu militari te verwijderen. Dat is zijn recht, ja, zelfs zijn plicht tegenover zijn bevolking. Luide muziek op hen afvuren was echter wansmakelijk. Dat doe je niet met mensen. En bij uitbreiding zelfs niet met andere levende wezens.

Ondertussen is DJ Jos de ster van Vlaanderen aan het worden. Uitgebreid geïnterviewd in alle kranten (u moet het vraaggesprek in De Morgen eens opzoeken, dichter bij ‘In de Gloria’ kom je niet in het echte leven!), gevraagd als platenruiter op een feest van de zigeunergemeenschap, gefêteerd door liefhebbers van schmalz en kitsch, eregast op de Gentse Feesten. De man beleeft zijn ‘Fifteen minutes of fame’, wat evenveel zegt over hem (iemand die in de verste verte niet beseft wat hij aangericht heeft en voor welke kar hij zich heeft laten spannen) én over dit Leuke Land, waar goed fatsoen soms ver zoek is. Dat DJ Jos straks op de Gentse Feesten luid zal worden toegejuicht, in de heimat van één van de hevigste tegenstemmen in de affaire-Landen, burgemeester Termont, is ook vintage ‘In de Gloria’. Welkom in

Absurdistan!

Eén week later is Gino Debroux zich nog altijd van geen kwaad bewust, heeft hij zich nog altijd niet verontschuldigd, is hij nog altijd burgemeester van Landen en mag hij nog altijd zijn lidkaart van SP.A behouden. Ach ja, domheid en arrogantie gaan soms hand in hand en zijn stadsgenoten zullen hem wellicht op handen blijven dragen, maar dat zijn partij hem nog altijd niet heeft op het matje geroepen, laat staan uitgesloten, bewijst dat de SP.A echt niet meer weet van welk hout pijlen maken. Ze koestert liever een van de weinige overblijvende rode vlekken in het Vlaamse politieke landschap, dan consequent aan politiek te doen, met respect voor de heilige principes van de socialistische beweging. Waar is de partij die op papier opkomt voor de zwakkeren in de samenleving, vierkant tegen racisme gekant is en solidariteit vooropstelt nu?

Bruno Tobback is de weg kwijt en is te zelfingenomen om te durven vragen waarheen hij moet. Hij zit nu op hetzelfde niveau van de N-VA-top, die meer dan vier weken na de infame ‘Er bestaan geen minderwaardige jobs, alleen minderwaardige mensen’-uitspraak van het bejaarde Gentse gemeenteraadslid Guido Meersschaut nog altijd geen afstand nam van diens ziekelijke woorden.

Op het bal van de Politieke Wansmaak legde DJ Jos nog een plaatje op. ‘We are the Sultans, we are the Sultans of Swing’. De dansvloer liep gauw vol.