‘Beste ministers, wij verliezen de moed: u vraagt meer inspanningen, wij zien de kosten stijgen’

15 leden van armoedevereniging De Fakkel trekken aan de alarmbel. Energie, vervoer en basisbehoeften worden duurder, uitkeringen groeien niet mee. ‘Wij verliezen stilaan de moed. U vraagt steeds meer inspanningen van ons, terwijl wij de kosten zien stijgen.’

Beste ministers

Wij ondervinden dagelijks hoe duur het leven is. Wij, dat zijn bezoekers van De Fakkel: een vereniging in Herentals waar armen het woord nemen en lid van het Netwerk tegen Armoede. De besparingen maken het ons steeds moeilijker om met ons beperkt budget menswaardig te leven. Enkele voorbeelden van wat wij elke dag aan den lijve ondervinden.

Met onze vereniging doen wij elk jaar mee met de groepsaankoop voor gas en elektriciteit van de provincie Antwerpen. Daarnaast passen we ook de tips toe die we bij vormingen over energiebesparing krijgen. Die tips werken, want wij verbruiken elke maand minder. Toch stijgt onze factuur maand na maand. Het verhaaltje dat zuinig energiegebruik energiearmoede terugdringt, blijkt een illusie. En we lezen in de krant dat er nog verhogingen op komst zijn. Water, gas en elektriciteit nemen een flinke hap uit ons budget. Nog minder verbruiken is geen optie voor ons.

Sommigen van ons huren bij de sociale huisvestingsmaatschappij. Dat maakt de huur betaalbaar. Maar er zijn er ook mensen die al jaren op de wachtlijst staan en ondertussen vaak meer dan de helft van hun inkomen zien wegvloeien naar huur. Sommigen wonen in mensonwaardige omstandigheden omdat ze geen andere keuze hebben. Het is dat of op straat leven.

Het abonnement voor De Lijn voor mensen met verhoogde tegemoetkoming is op minder dan 5 jaar verdubbeld, van €25 naar €51 euro. Wij hebben geen wagen en zijn aangewezen op de bus als vervoermiddel. Helaas zien we ook de prijzen voor busvervoer jaar na jaar stijgen, terwijl het aanbod in sneltempo afgebouwd wordt. Voor korte afstanden is de prijs met een lijnkaart vorig jaar meer dan verdubbeld: van €0,60 cent voor één rit naar €1,40. Meer betalen voor minder. Zijn dat de sociale correcties waar u altijd de mond vol van heeft?

De trein nemen is zo mogelijk nog duurder. In sommige stations staat er alleen een ticketautomaat. Soms werkt die niet of sommige mensen kunnen er niet mee werken. Zij moeten dan €7 extra betalen op de trein, ook al kost het ticket maar €2,10. Je kunt dat toch terugvragen, hoor ik u zeggen. Hebt u het al eens geprobeerd? Niet te doen als je geen computer hebt. Gevolg? Als het even kan, laten we de trein links liggen.

Voeding wordt ook duurder. We hebben de vergelijking gemaakt tussen de prijzen van de producten die we dagelijks gebruiken op 1 januari 2015 en op 1 januari 2016. Wat blijkt? Op 1 jaar tijd zijn de huismerkproducten met 10% gestegen. Onze uitkering of ons (laag) loon steeg in diezelfde periode met amper 2%. Het gaat hier niet over luxeproducten, maar wel over brood, melk, beleg, groenten en fruit. Aankopen die we niet kunnen vermijden of uitstellen. De indexsprong van vorig jaar heeft serieuze gevolgen voor mensen met een klein inkomen. Er is minder geld voor meer kosten.

Zo komen we bij gezondheid. Ook daar stijgen de kosten. De zorgverzekering is meer dan verdubbeld voor mensen met verhoogde tegemoetkoming, van €10 naar €25. Veel mensen gaan niet naar de tandarts omdat ze geen geconventioneerde tandartsen – die werken aan het afgesproken terugbetalingstarief – vinden die nieuwe patiënten aannemen. Bij specialisten in het ziekenhuis is het heel moeilijk om te weigeren indien hij/zij niet geconventioneerd is. De derdebetalersregeling is goed, maar geldt alleen bij de huisarts. Waarom kan dat niet voor alle gezondheidsdiensten? We zien ook dat de kostprijs van medicijnen veel mensen in armoede in de problemen brengt, ondanks de maximumfactuur. Veel extra’s zoals vitamines of versterkende medicatie worden niet terugbetaald.

U ziet, beste ministers, het leven voor mensen met een laag inkomen is er de voorbije jaren alleen maar moeilijker op geworden. Wij verliezen stilaan de moed. U vraagt steeds meer inspanningen van ons, terwijl wij de kosten zien stijgen. We hopen dat u bij volgende beslissingen even de tijd neemt om rekening te houden met de gevolgen voor mensen die een beperkt budget hebben. Wij danken u daarvoor.

Met vriendelijke groeten

Hedwig Pelicaen, Jeanine Dierckx, Marina Van Aerschot, Christiane Peeters, Nancy Vercammen, Mieke Mariën, Jos Willems, Ria Szekér, Myriam Willekens, Greet Willems, Suzanne Dinkhuijsen, Meinhardt Pepels, Jennifer Verboven, Sonja Cuylaerts, Denise Verhaert