Vrije Tribune

‘Beste Liesbeth Homans, laat zien dat armoedebeleid verder gaat dan lippendienst’

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

Ingrid Lieten en Bart Van Malderen vragen zich af of de sociale correcties op het beleid van de Vlaamse Regering wel ver genoeg gaan. Ze pleiten voor een snelle invoering van de armoedetoets. ‘De gevolgen van je beleid op de mensen die moeten knokken om rond te komen schat je op voorhand in.’

Beste mevrouw de minister,

Wij hebben een verzoek aan u: kunnen we het alstublieft eens ernstig over armoede hebben? Ernstig, niet in slogans, niet in stereotiepe aanvallen en dito replieken.

We willen u namelijk geruststellen. Geen enkel serieus mens denkt dat de armoede in Vlaanderen als neveneffect van uw aantreden is ontstaan. Nog minder is er iemand die beweert dat de vorige regering de armoede in deze regio definitief heeft uit de wereld heeft geholpen. We gaan er ook vanuit dat niemand denkt dat u een diepgeworteld probleem van onze samenleving in uw eentje kunt oplossen.

De hardnekkigheid van armoede mag ons niet moedeloos maken. Mensen klimmen wel degelijk uit armoede. Maar armoede heeft vele gezichten en die gezichten veranderen ook door zeer uiteenlopende oorzaken. Sociologische oorzaken zoals de toename van eenoudergezinnen waar een ouder alleen instaat voor en het inkomen en de zorg voor de kinderen. Migratie, gebrek aan scholingsgraad en racisme op de arbeidsmarkt die leiden tot gekleurde armoede in onze steden. We leven in een complexe en soms harde samenleving, waarin een foute beslissing of pech kan leiden tot onoverzienbare schuldenbergen, waarin velen kampen met verslavingen of zware psychologische problemen. En uiteraard is de hardnekkige economische crisis ook geen bondgenoot.

Nederigheid mag niet leiden tot aanvaarding

Als mensen ondanks hun eigen inspanningen niet zelf uit een neerwaartse armoedespiraal geraken, stelt dit ons voor een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Dat we er na decennia niet in geslaagd zijn om armoede uit onze welvarende regio te bannen, moet ons zeer nederig stemmen. Maar nederigheid mag niet leiden tot gelaten aanvaarding. Want het kan: Individueel en collectief ontsnappen uit armoede.

Uit de jaarlijkse armoedemeting hebben we kunnen vaststellen dat beleid wel degelijk een verschil kan maken. Als gevolg van het invoeren van de inkomensgarantie voor ouderen is de armoede bij deze groep zichtbaar gedaald. Door de werkbonus loont het om aan de slag te gaan in plaats van te stempelen. De werkloosheidsval is als gevolg van de werkbonus kleiner gemaakt. De uitbouw van de sociale economie in Vlaanderen heeft duizenden mensen een fatsoenlijke job en een inkomen gegeven. Er werden weldegelijk structurele middelen voorzien om lokaal aan de slag te gaan rond kinderarmoede.

De weg is nog lang

Er zijn wel degelijk, vaak tegen de economische toestand en tijdsgeest in, stappen voorwaarts gezet. Maar de weg is nog zeer lang. En in plaats van achterom te kijken en ons op de borst te kloppen, geven deze stappen die al gezet zijn de moed om verder te werken voor die mensen waarvoor we als samenleving nog onvoldoende opkomen. Daarbij denken we vooral aan de talrijke Vlaamse kinderen die, zonder dat zij daaraan iets kunnen doen, in armoede moeten opgroeien.

Niemand veronderstelt dat dit van de ene dag op de andere opgelost kan worden. Niemand kan volhouden dat dit het werk van slechts één beleidsniveau zou zijn. Het gaat dan ook over het traject, de richting die we als samenleving uitgaan.

Laagste inkomensgroepen worden geviseerd

En net daar maken wij ons grote zorgen over. En wij zijn niet alleen.

De huidige regeringen hebben ervoor gekozen om de saneringslasten vooral bij gezinnen te leggen. Sterker nog: in veel gevallen zien wij dat de laagste inkomensgroepen naar verhouding nog meer geviseerd worden. Dit lijkt ons niet in overeenstemming te brengen met een pad dat ons op termijn in een Vlaanderen zonder armoede zou brengen.

Het kompas staat fout.

U schermt graag met sociale correcties voor de allerarmsten. Wij vragen ons af of deze correcties wel ver genoeg zullen reiken en mensen echt zullen helpen. Een grote groep mensen in ons land heeft het elke maand moeilijk om de eindjes aan elkaar geknoopt te krijgen. Wij vrezen dat de meesten onder hen ook buiten het bereik van de voorgenomen sociale correcties zullen vallen en dus wel de volle pot zullen betalen voor de bus, voor school, voor kinderopvang, voor water.

Verder gaan dan lippendienst

De vorige Vlaamse regering nam zich voor om elke beleidsmaatregel vooraf te toetsen aan het effect ervan op armoede. Uiteraard met de ambitie om foute keuzes te vermijden en de juiste koers aan te houden. Dit is bij het uittekenen van het huidige regeringsbeleid niet gebeurd. Een belangrijk deel van de aangekondigde maatregelen zijn al vastgelegd in de begroting, de marge om dit te corrigeren zal dus gering zijn. U kondigt nu aan om tegen de zomer de effecten van het beleid van uw ploeg te gaan meten op de laagste inkomensgroepen. Achteraf.

In alle bescheidenheid vinden wij dat te laat. De gevolgen van je beleid op de mensen die moeten knokken om rond te komen schat je op voorhand in. Wanneer het nog niet te laat is.

Daarom deze vraag mevrouw de minister, gebruik uw bevoegdheid en vraag, nee eis, van uw collega’s dat zij nog deze maand de armoedetoets doorvoeren op al de maatregelen die zij nemen. Laat zien dat armoedebeleid verder gaat dan lippendienst!

(Bart Van Malderen en Ingrid Lieten zetelen voor SP.A in het Vlaams Parlement)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content