Jan Cornillie (SP.A)

‘Belofte maakt schuld. Dat geldt ook voor de begroting’

Jan Cornillie (SP.A) Voormalig directeur van de studiedienst van SP.A en kandidaat voor de partij in 2019

‘Europa is perfect op de hoogte van de gebroken begrotingsbeloftes’, schrijft Jan Cornillie (SP.A). ‘Met hangende pootjes gaat de regering-Michel de Europese deliberatie tegemoet.’

Met hangende pootjes gaat de regering-Michel de Europese begrotingsdeliberatie tegemoet. Alleen mildheid van Europees Commissaris Pierre Moscovici, een Franse socialist nota bene, kan haar van de begrotingsstrafbank houden. En neen, dit keer zal faken zal niet helpen. Europa is perfect op de hoogte van de gebroken beloftes. Op 28 juli al publiceerde de Commissie immers een nota waarin er drie glashelder staan.

Gebroken belofte 1: Eerst en vooral ging de Europese Commissie na wat er nu van de begroting 2016 was geworden. En wat zag ze? Dat België – samen met Oostenrijk – het enige land van de eurozone was waar het overheidstekort groter werd. Meer nog: de kloof tussen de beloofde structurele inspanning en het uiteindelijke resultaat was in België en Spanje het grootst.

Gebroken belofte 2: Zo belabberd de prestatie in 2016, zo overroepen de beloftes voor 2017 en 2018. Zo beloofde België de grootste begrotingsinspanning van de EU (na Spanje). Alleen, de Commissie is niet van gisteren. In haar rapport van eind juli stelde ze al dat de Belgische regering het tekort voor 2018 met 1,2% BBP flink onderschat. Anders gezegd: de Europese Commissie gelooft niets van de begrotingscijfers die de Belgische regering indiende. Er staan gewoonweg geen maatregelen tegenover die die inspanning geloofwaardig maken. Het Zomerakkoord zal de kloof evenmin dichten. Erger nog, intussen is gebleken dat verschillende beslissingen onduidelijk of onbestaande zijn.

Gebroken belofte 3: Tot slot bekeek de Commissie het begrotingstraject 2019-2020. Ook voor die jaren is haar conclusie dat tegenover de Belgische begrotingsbelofte geen maatregelen staan. Bovendien wijst ze erop dat België (en een reeks andere landen) blijven rekenen op dalende interestlasten, wat onzeker is.

Spreiden in de tijd en verpakken in een groter geheel. Dat zijn de twee klassieke technieken om een moeilijk politiek probleem van de baan te krijgen. Premier Michel en zijn regering gebruikten ze allebei in het Zomerakkoord, precies om haar gebroken beloftes te maskeren. Helaas voor Charles Michel & co blijft tegenwoordig weinig verborgen. En al zeker geen begrotingsnieuws. Dat is een probleem, want de belangrijkste – en eigenlijk bijna de enige – economische reden om de overheidsfinanciën op orde te zetten, is om het vertrouwen in de toekomst te vergroten.

Maar deze regering doet precies het omgekeerde, door hoog van de toren te blazen en ondermaats te presteren. Deze regering schaadt het vertrouwen van gezinnen en ondernemingen op vlak van begroting en dus ook op vlak van de economie. Minder vertrouwen zorgt voor uitstel van investeringen en uitgaven én meer sparen.

Het gekke is: op zich heeft de regering geen ongelijk om de afbouw van het tekort in de tijd te spreiden. De Commissie bevestigt zelfs dat er voor België nog altijd een trade-off is tussen extra besparen enerzijds en het stimuleren van de economie anderzijds. Maar een regering moet doen wat ze belooft. Of omgekeerd: ze moet beloven wat ze ook echt gaat doen. Anders schiet ze zichzelf en de economie in de voet. Dat blijkt ook uit de cijfers: na Griekenland kent ons land de laagste economische groei van de eurozone en dat dus zonder noemenswaardige begrotingsinspanning. De gebroken beloftes maken schuld.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content