“Belastingen betalen is iets voor dombo’s”

‘L’impôt, c’est pour les poires’. Het is een uitspraak die Karel Anthonissen, gewestelijk directeur van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI), 33 jaar geleden als jonge belastingambtenaar te horen kreeg van zijn allereerste baas.

‘Concreet betekende die uitspraak dat een deel van de economie geen belastingen betaalde. Helaas is dat deel door de jaren heen alleen maar aangegroeid.’

‘Meer dan ooit vloeit het aandeel belastingen dat niet wordt betaald, voort uit fraude en ontwijking. Vooral degenen die over de middelen beschikken om zich te laten adviseren, betalen het minste belastingen. Het zijn met andere woorden fiscalisten, banken en vertegenwoordigers van grote auditkantoren die hun klanten vaak tot fraude en ontwijking aanzetten.’, zegt Anthonissen, die in eigen naam spreekt en niet in naam van de administratie. ‘Ze ruien hun klanten op.’

‘Dat gebeurt bijvoorbeeld bij de regularisatie van zwarte inkomsten en kapitaal. De bankencrisis heeft aangetoond dat beleggingen nergens ter wereld meer echt veilig zijn, omdat ook de controle wordt geglobaliseerd. Dat betekent dat velen met hun geld naar België terugkomen en het regulariseren. Een goed initiatief, als dat gebeurt tegen behoorlijke tarieven. Helaas houden fiscale adviseurs hun klanten verkeerdelijk voor dat je in België kunt regulariseren voor minder dan vijf procent, en dan op vervolgens op beide oren slapen. Maar vijf procent is een “bradeerprijs”. Wie niet zoals in Nederland regulariseert tegen ongeveer dertig procent, loopt alsnog het gevaar nadien door het parket vervolgd te worden.’

‘Toch spiegelen veel consulenten uit de fiscale wereld hun klanten graag superlage belastingen voor. Ze doen misverstanden ontstaan en zetten aan tot fraude. De Bijzondere Belastinginspectie, de strafrechter of de bedrogen klanten zouden hen daarop moeten afrekenen.

Ook de adviseurs van de grote auditkantoren – de ‘Big Four’ (KPMG, Deloitte, PricewaterhouseCoopers en Ernst & Young) blijven niet buiten schot. ‘Hun Belgische afdelingen tellen adviseurs, die klanten inderdaad trachten te lokken met systemen om zo weinig mogelijk belastingen te betalen. Dat kost geld aan de schatkist, en het is flirten met de grenzen van de illegaliteit.’

Ook de houding van de banken is onveranderd gebleven. ‘De BBI heeft voor kort nog ontdekt dat Zwitserse en Luxemburgse filialen van Belgische banken, waaronder grootbanken, hun klanten aanbieden om hun rekeningen op naam van spookbedrijven te plaatsen. Spookbedrijven in Panama en de Bahama’s. Ze bieden hun klanten een valse identiteit aan, terwijl ze maar al te goed weten dat dit niet legaal is.’

Ingrid Van Daele