België heeft bij UNESCO een dossier ingediend om de Belgische beiaardcultuur te beschermen. “De beiaard werd indertijd het symbool voor de unie België”.
België heeft bij UNESCO een dossier ingediend om de Belgische beiaardcultuur te beschermen. Eind 2014 weten we of de organisatie van de Verenigde Naties de beiaardcultuur erkent als goede praktijk voor het behoud van het immaterieel cultureel erfgoed. Dat vrijdag toegelicht door beiaardier Luc Rombouts in de Belgische Senaat.
Honderd keer dood verklaard
Volgens Luc Rombouts is de Belgische Senaat de ideale plaats om de kandidatuur van de beiaardcultuur voor UNESCO toe te lichten. “Zowel de beiaard als de Senaat werden al honderd keer doodverklaard, maar ze zijn allebei niet stuk te krijgen”, lacht hij. Het is niet zeker wanneer het instrument precies ontstaan is, maar rond 1480 zouden er voor het eerst echte melodieën gekomen zijn uit het klokkenspel.
Volgens Rombouts is het feit dat de carillon al zo lang meegaat een belangrijke reden om hem te erkennen. Hij heeft ook een belangrijke geschiedenis. “Want de beiaard werd indertijd het symbool voor de unie België”, zegt hij. “Als het opgenomen wordt in de UNESCO-lijst betekent dat een erkenning voor een nationaal instrument.”
Nieuwe Belgen
Een mogelijke erkenning zou leiden tot nieuwe vereisten voor beiaardiers. Zo vindt Rombouts dat beiaardiers hun toren eens moeten verlaten om dichter bij het publiek te komen. Hij denkt ook dat de instrumentbespelers meer over hun beiaarden moeten spreken, zodat er nieuwe kunnen gemaakt worden. Tot slot is hij van mening dat ze hun repertoire moeten aanpassen. “Niet alleen met de nieuwste hits, maar ook aanpassen aan de muziekkeuze van nieuwe Belgen”, besluit hij. (Belga/TE)
