Béatrice Delvaux: “Bang voor verrottingsstrategie”

In een interview met Knack vraagt Béatrice Delvaux, hoofdredactrice van Le Soir, zich eens te meer af of de N-VA al dan niet een compromis wil.

Delvaux komt in Knack uitgebreid aan het woord, in het kader van de serie Gesprekken over België. Een kort fragment.

We breken het wereldrecord regeringsvorming. Is men het land aan het vernietigen?

Delvaux: Nee, dat niet. Het land functioneert nog. De regio’s functioneren nog. Het land is niet verlamd. Maar als men de relaties tussen mensen verder blijft ondermijnen, als men de solidariteit afschaft, als men de sociale zekerheid zou splitsen, ja, dan is men het land aan het vernietigen. Waar ik bang voor ben, is dat men dat niet met open vizier doet. Ik ben bang dat men weliswaar het land wil vernietigen, maar zonder het te zeggen. Ik ben bang voor de verrottingsstrategie. Dat is de vraag waar we vandaag geen antwoord op hebben: wil de N-VA een compromis, of niet?

Is dat volgens u de diepe oorzaak van deze crisis?

Delvaux: Ja. De diepe oorzaak van deze crisis is een gebrek aan vertrouwen. En dat heeft daarmee te maken. Wat wil die partij? Wij weten het niet. De ene keer is het zus, de andere keer is het zo, dan weer is het less is more… Ik ken Di Rupo goed genoeg om te weten dat hij daarop afknapt. Er moet duidelijkheid geschapen worden. Ik ga akkoord met de visie dat dit land moet worden hervormd. Men moet dat doen. Maar daar is moed voor nodig. En niemand zal moedig kunnen zijn als er geen vertrouwen is. Daarom zijn de Franstaligen zo op hun hoede. Zij vragen zich af hoe ze het land kunnen hervormen zonder de splitsing dichterbij te brengen. De Franstaligen zijn bang dat ze een stommiteit zouden begaan, waardoor de splitsing overmijdelijk wordt.

U hebt weleens geschreven dat u van de Belgische identiteit houdt omdat het een bastaardidentiteit is. Hoezo?

Delvaux: Het is een zwakke identiteit, en dat is goed. Met sterke identiteiten hebben we in het verleden veel te slechte ervaringen gehad. Over die Belgische identiteit hoeven we ons niet te generen. Het is niet gezond als men zijn identiteit te zeer moet gaan verdedigen. Men moet waarden verdedigen, maar zonder die te verbinden aan een identiteit. Daarom heb ik ook een probleem met de hoofddoek, bijvoorbeeld – dat is een teken van een te sterke identiteit. Ik vind het beter als iedereen kan ademen, als niemand vindt dat hij beter is dan de andere. Ik hou trouwens veel van Vlaanderen, van de Vlaamse cultuur – wat Vlaamse televisiemakers en theatermakers en schrijvers allemaal presteren, ik vind het prachtig. Daarom is het zo jammer dat er een zekere blikvernauwing optreedt – als er kaartjes worden getoond van de overstromingen, stoppen die aan de taalgrens.

(JDC)