Lies Corneillie (Groen)

‘Alsof een boete een oplossing zou bieden voor wie moeite heeft om Nederlands te spreken’

Lies Corneillie (Groen) Schepen van Wonen in Leuven

Als minister Homans werkelijk bezorgd is om het samenleven in die buurten, moet ze investeren in positieve maatregelen om taalverwerving te stimuleren, zegt Lies Corneillie in het Schaduwparlement van Knack.be

Taal is bij uitstek een middel dat mensen samenbrengt en verenigt. We hebben een gemeenschappelijke taal nodig om in onze diverse samenleving te communiceren met elkaar en om deel te kunnen nemen aan het maatschappelijk leven. Het is dus volkomen onbegrijpelijk dat minister Liesbeth Homans (N-VA) taalkennis nu als instrument wil gebruiken om een samenleving te verdelen en mensen uit te sluiten, in plaats van te verenigen.

Mevrouw Homans kondigde in de Zevende Dag aan dat huurders van een sociale woning een boete tot 5.000 euro kunnen oplopen als ze geen ‘mondje Nederlands’ spreken. Hoge boetes voor huurders van een sociale woning, dat getuigt van een ongeziene wereldvreemdheid. Niemand in een sociale woning heeft een spaarpotje van 5.000 euro. Homans duwt kwetsbare gezinnen in armoede en isolement. Alsof een boete trouwens een oplossing zou bieden voor wie moeite heeft om Nederlands te spreken. Laat staan dat boetes het samenleven in sociale woonbuurten makkelijker kunnen maken.

Onderwijs op maat

Als de minister werkelijk bezorgd is om het samenleven in die buurten, moet ze investeren in positieve maatregelen om taalverwerving te stimuleren. Recent onderzoek door de provincie Vlaams-Brabant toonde aan dat de bereidheid om Nederlands te leren erg groot is, maar dat er nog een aantal drempels zijn. De cursussen zijn niet voor iedereen toegankelijk en een aanpak op maat is nodig. Sommige nieuwkomers hebben meer nood hebben aan intense cursus in functie van een bepaalde job. Anderen dan weer aan meer dagelijkse vaardigheden als winkelen of het openbaar vervoer gebruiken. Voor ouders kan het zinvol zijn om op de school van de kinderen zelf Nederlandse les te kunnen volgen, zo leren ze meteen ook het schoolgebeuren kennen.

Investeer natuurlijk ook volop in de Centra voor Basiseducatie, waar laaggeschoolde en ongeletterde nieuwkomers terecht kunnen voor cursussen Nederlands. 38% van deze cursisten kunnen ook in hun eigen taal geen woord lezen of schrijven. Zij voeren elke dag hun kleine persoonlijke taalstrijd. De wil en motivatie om te leren is groot, maar de weg kan voor hen erg lang zijn. Leerkrachten die lesgeven aan anderstaligen in deze Centra of elders, doen hun uiterste best om op maat te werken van hun cursisten. Geef hen dan ook die tijd en ruimte om hun werk nog beter te doen.

Taal is het middel, de samenleving het doel

De taal spreken is belangrijk om je als burger ergens thuis te voelen. Maar het stopt niet bij taalkennis. De samenleving vandaag is een diverse samenleving, zeker in de grote steden, en samenleven loopt niet altijd van een leien dakje. Dezelfde taal spreken maakt samenleven gemakkelijker, maar voor een echte dialoog en verbondenheid is er meer nodig. Een mondje Nederlands opent niet alle deuren tot volwaardig burgerschap of solidariteit.

Samenleven is samen leren. En leren is mensenwerk. Ik verwacht dus van een minister van Wonen, Steden, Inburgering, Gelijke Kansen, Armoedebestrijding dat ze nieuwkomers de kans geeft om te leren, maar ook de samenleving kansen geeft om elkaar beter te leren kennen en te leren samenleven. Investeer dus in buurtwerkers, die op hun beurt investeren in de kracht van burgers. Buurtwerkers stimuleren mensen om te geloven in hun eigen kunnen, versterken hen om samen te werken aan een betere toekomst voor zichzelf en voor hun omgeving, op structurele en duurzame manier.

Maar wat is Homans’ doel? Deze minister gebruikt taalkennis als instrument voor uitsluiting, niet als instrument voor verbinding. Ze wil hoge boetes opleggen aan kwetsbare mensen. Zij en haar collega’s in de Vlaamse regering besparen op het sociaal-cultureel middenveld, bij uitstek de plek waar mensen sterker worden als persoon en verbondenheid tussen burgers ontstaat. Ik stel me dus oprecht de vraag of mevrouw Homans eigenlijk wel wil dat iedereen volwaardig kan participeren aan onze samenleving? Als samenleven in diverse buurten haar bekommernis zou zijn, dan zou ze toch met andere ideeën dan boetes op de proppen komen?

Ze geeft ons wel een inzicht in het soort samenleving dat haar partij voor ogen heeft. Een samenleving waar ieder voor zich moet knokken om er te geraken. Waar je je als nieuwkomer maar moet spiegelen aan Zij Die Het Gehaald Hebben Op Eigen Kracht. Waar een dak boven je hoofd geen basisrecht, maar liefdadigheid is. Waar je als blijk van dankbaarheid ‘gewoon een beetje moeite’ moet doen om Nederlands te spreken. Geen sprake meer van de wisselwerking die integratie heet. Wel van een dwingende vorm van inburgering en aanpassing aan wat N-VA vindt dat goed burgerschap is.

En dat is niet mijn samenleving.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content