Jean-Marie Dedecker (LDD)

‘Als notoir lintjesweigeraar wacht ik nog altijd op de realiteitszin van onze nieuwe N-VA-excellenties’

Naar aanleiding van de begrafenis van koningin Fabiola staat Jean-Marie Dedecker in zijn nieuwe bijdrage voor het Schaduwparlement van Knack.be stil bij de monarchie.

Er is maar één voordeel aan de dood (toch voor de overledene) en dat is de upgrading bij de begrafenis. Van de doden geen kwaad. Grafredes en in memoriams zijn een eerbetoon aan het individu en dienen quasi altijd tot zijn of haar verheerlijking . De monarchie is echter een instituut en enige objectieve benadering of kritische noot is dan ook op zijn plaats. Als een kind sterft begraaf je een toekomst, als een oudere sterft een verleden.

Als de decujus van koninklijke bloede is wordt er ongegeneerd op de loftrompet geblazen en wordt elke valse noot angstvallig uit de symfonie van het leven geweerd. Er wordt een roedel royaltywachters opgevoerd, die hun informatie halen uit het roddelcircuit want de omerta rond ons koningshuis is groter dan het biechtgeheim. Het is bijna schrijnend dat na 54 jaar koninginneschap het media-archief niet groter is dan enkele verhakkelde monologen van de overleden vorstin, een voorgekauwd radiopraatje met Lutgart Simoens ( de echte Vlaamse koningin van het Eenzame Hartenbureau ) en een resem gestileerde verschijningen aan de arm van Koning Boudewijn. Beetje wuivend, beetje zwaaiend naar een supportersgilde van overjaarse cappuccinodames en joelende schoolkinderen.

Als notoir lintjesweigeraar wacht ik nog altijd op de realiteitszin van onze nieuwe N-VA-excellenties

Het koningschap dateert uit de tijd van de stammenoorlogen. Primitieve clans sloegen elkaar de hersens in telkens de koning kwam te overlijden. Om dit bloederig sterfteritueel te vermijden werd het erfelijk koningschap ingevoerd. Koninginnen dienden enkel als zoontjesfabriek of als ruilmiddel voor vrede en gebiedsuitbreiding tussen de vorstenhuizen. Vandaag houden de meeste democratische landen verkiezingen en wordt een staatshoofd bij stemming verkozen. Dat heet een republiek. Een republiek hoort bij een democratie zoals Zwarte Piet bij Sinterklaas en kerstballen bij een kerstboom. Emotie, traditie en erfrecht zijn slechte raadgevers om een staatsvorm in stand te houden. Politieke macht op basis van geboorterecht is een anachronisme uit de middeleeuwen en een restant van het Ancien Regime.

De mythe van de monarchie wordt echter zo hardnekkig in stand gehouden dat zelfs intelligente mensen er hun kritisch vermogen bij verliezen. Voor elke informatie zijn we aangewezen op dezelfde roedel hovelingen en politieke vazallen van Laken. De enen hebben al een adellijke titel de anderen zijn in blijde verwachting van een lintje. Ze kunnen uren knagen aan afgekloven botjes. Leugen en schone schijn van roestige moraalridders in een hoofs harnas, stijf van slaafse etiquette . Eéntje, een Graaf, ontblootte zelfs de kroon door een staatsgeheim te verklappen : het rock-‘n-rollgehalte van onze koningin. Ze hield van ABBA. Een polonaise op het ritme van de Dancing Queen als verfrissende noot tussen de Stomme van Portici en de Koningin Elisabethwedstrijd. In een postmoderne democratische wereld heeft het koningshuis evenveel nut als een operettegezelschap dat niet kan zingen.

Een gemeenschap deelt en hanteert morele waarden gebaseerd op redelijke verwachtingen van iemands eerlijk gedrag. Achter een façade van pseudomoreel gezag en valse romantiek gaat soms heel wat volksverlakkerij schuil. Bij Boudewijn en Fabiola kan ik me alles voorstellen wat binnen de grenzen van de tien geboden ligt (voor Albert en Paola eerder wat er buiten ligt). Hoe eerlijk en rechtschapen dit gedrag was, mogen we echter nooit weten. De waarheid wordt altijd gesublimeerd of verdoezeld door een clubje paleislakeien of door een vorm van kruipkont-journalistiek met het informatieniveau van een bidprentje. TV -reportages uit het paleis zijn steevast sterk geregisseerde pr-bureaus van Laken. Poppenkast voor suffe volwassenen met wereldvreemde acteurs.

'Als notoir lintjesweigeraar wacht ik nog altijd op de realiteitszin van onze nieuwe N-VA-excellenties'
© Belga

Een anekdote zoals de appelpersiflage, veroorzaakt door een randdebiel die zich Willem Tell noemt, wordt opgeklopt tot een halve eeuw humorbeleving van onze vorstin. Onze pudeur-journalistiek is al tevreden met een halve kwinkslag. Vragen mogen aan de majesteiten niet gesteld worden om de ondraaglijke lichtheid van hun bestaan niet te ontluisteren. Zo wordt de mythe in stand gehouden met belevingsjournalistiek in plaats van feitenjournalistiek.

Er is nochtans ook een opvolging van deuken in het koninklijk blazoen. Koningin Fabiola was scrupuleus in haar sympathie voor Franco, de Spaanse Caudillo bij de gratie Gods. Vorstenhuizen en fascistoïde regimes, het is meer regel dan uitzondering. Tussen het Belgische en Nederlandse vorstenhuis bestaan er meer banden dan enkel dezelfde kapper en dezelfde hoedenmaker voor Bea en Fabi. Het blauw bloed kruipt waar het niet stromen kan. Hun ideeën zijn even gebeiteld als hun kapsel. Voor de steun aan ultrarechtse regimes in Zuid-Amerika deden de Saksen-Coburgs en het Huis van Oranje in 1964 een stevige dollarduit in het zakje van de CIA, de Amerikaanse Inlichtingendienst, om Salvador Allende in Chili van de macht te houden ten gunste van Eduardo Frei Montalva, een christelijke Falangist. Tussenpersoon was de Belgische jezuïet, Pater Roger Vekemans, die de koninklijke dotatie aanwendde voor “propaganda en het bewerken van personaliteiten en partijen”. Allende werd later in 1973 als democratisch verkozen president vermoord door Augusto Pinochet. De bron van bovenvermeld verhaal is onbesproken : de Amerikaanse ambassadeur in Chili, Edward Kerry, ontblootte de kroon.

Geen enkele Amerikaan begrijpt dat een gepensioneerde koningin meer verdient dan hun president

In een tijd dat de bulldozers door onze Vlaamse rand raasden om elk zonevreemd woninkje met de grond gelijk te maken werd onze minister van Ruimtelijke Ordening Dirk Van Mechelen driemaal door Fabiola naar Stuyvenberg gesommeerd om een bouwvergunning af te dwingen voor het klooster van Opgrimbie, gelegen middenin een natuurgebied. Hij bracht het paasoffer op Goede Vrijdag voor de Monialen van Betlehem, een Franse kloosterorde met zetel in Paroy-le- Monial, het mekka van de charismatici. Onze politici gedroegen zich als farizeeërs in elk koninklijk dossier. Knieval voor een nonnenklooster. Volgens mij wordt het eerder tijd om de rooms-katholieke kerk onder curatele te plaatsen omdat het instituut een gevaar is voor onze kinderen.

Koningin Fabiola profiteerde ruim van de vrijgevige dotatiecultuur van de belastingbetaler. Geen enkele Amerikaan begrijpt dat een gepensioneerde koningin meer verdient dan hun president : twee decennia lang een weduwepensioen van 1.44 miljoen euro, een gratis kasteeltje en een hofhouding van een dozijn lakeien. Met dit bedrag kan je half Somalië van de hongerdood redden. De erfenis verdwijnt nu in aalmoezen voor religieuze orthodoxie en stichtingen voor Spaanse diepgelovige en niet- gescheiden nazaten.

Als notoir troonknaagkever en lintjesweigeraar wacht ik nog altijd op de realiteitszin van onze nieuwe N-VA excellenties. Vroeger klonk de Brabançonne voor hen als muziek van kettingzagen, wanneer spelen ze de Last Post in Laken? Of is er een nieuwe lichting zoetwaterrepublikeinen aan de macht ?

Partner Content