‘Als ik opnieuw zou kunnen beginnen, dan zou ik ongeveer alles anders doen’

© PhotoNews

Lieve Verschroeven, de voormalige echtgenote van ex-premier Wilfried Martens, overleed op 1 januari. Afscheid van een turbulent leven.

Lieve Verschroeven, de vormalige echtgenote van ex-premier Wilfried Martens, overleed op 1 januari aan de gevolgen van een hersenbloeding. Ze was 75 jaar. In het kader van een boekproject had Knack-hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal de afgelopen jaren een aantal gesprekken met de voormalige first lady over haar turbulente leven in de schaduw van de politiek. Enkele fragmenten:

‘Wilfried was een ernstige jongen, Vlaams en katholiek opgevoed. Maar hij kwam uit een totaal andere omgeving dan ik. Ik kwam uit een warm nest, bij hem thuis werd nooit affectie getoond. Zijn moeder was een hele flinke, dominante figuur. Maar ze was ook erg gesloten. Wilfried heeft veel trekken van haar. Dat viel me meteen op.’

‘Geld interesseerde Wilfried niet’

‘Na ons huwelijks zijn we in Gent gaan wonen. Ik wilde graag in het bedrijfsleven of in de diplomatie aan de slag maar omdat het onderwijs makkelijker te combineren viel met een gezin, ben ik sociologie gaan doceren aan een normaalschool. Ik heb dat altijd zo goed mogelijk gedaan, al was het eigenlijk mijn ding niet. Wilfried was ingeschreven aan de balie als stagiair-advocaat, maar zijn aandacht en zijn ambitie gingen volledig naar de politiek.’

‘Ik was al gauw teleurgesteld; het was niet het leven dat ik mij had voorgesteld. We hadden het financieel ook heel moeilijk. Ik moest vrijwel maandelijks bij mijn moeder aankloppen om 500 frank te lenen. Geld interesseerde Wilfried niet.’

‘Ik was fier op hem, maar ik was niet blij’

‘In 1979, na heel moeilijke onderhandelingen, is Wilfried dan bijna willens nillens premier geworden. Ik was fier op hem, maar ik was niet blij. Er waren continu politieke spanningen. In twee jaar tijd hadden we vier regeringen, de fameuze Martens I, II, III en IV. (…) Als hij ’s avonds laat thuis kwam, vroeg ik wat er aan het gebeuren was en hoe hij over bepaalde zaken dacht, maar dan zei hij: “Ik ga mijn dag niet overdoen.” Ik denk niet dat hij zich realiseerde dat zijn werk ook mij en de kinderen aanbelangde.’

‘Tijdens de verkiezingen van 24 november 1991 – Zwarte Zondag – verloren de regeringspartijen zwaar en kwam er een einde aan het premierschap van mijn man. Het was geen mooi einde. Zijn gebrekkige communicatie had hem volkomen geïsoleerd. Ook onze relatie was al een poosje aan het uitbollen.’

‘De poespas in de media met de kindjes uit zijn tweede huwelijk en zijn nieuwe man-zijn, zijn derde huwelijk met zijn oude maîtresse of geliefde – hoe moet ik het noemen? – het heeft me diep gekwetst. Maar ik heb het ondertussen verteerd. Ik neem niemand iets kwalijk. Eén ding weet ik zeker: als ik opnieuw zou kunnen beginnen, dan zou ik ongeveer alles anders doen.’

Het volledige gesprek met Lieve Verschroeven kunt u deze week in Knack lezen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content