Terwijl het spoorverkeer in België in 2006 nog minder dan één keer per maand werd stilgelegd, steeg dit aantal tot meer dan twee per maand in 2011.
Terwijl het spoorverkeer in België in 2006 nog minder dan één keer per maand werd stilgelegd, steeg dit aantal tot meer dan twee per maand in 2011. In de overgrote meerderheid gaat het om wilde stakingen. Dat blijkt uit het antwoord van minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) op een parlementaire vraag van senator Guido De Padt (Open VLD).
Slechts twee spontane acties hebben geleid tot sancties. Er wordt niet alleen gestaakt tegen het beleid van de regering; ook het beleid van de NMBS-groep zelf en specifieke gebeurtenissen zoals een ongeval of agressie geven aanleiding tot stakingen.
Het aantal stakers dat deelnam aan spontane acties was in 2011 bijna dubbel zo groot als het jaar voordien. Alhoewel de NMBS van oordeel is dat het sociaal akkoord moet worden gevolgd, worden zelden tot nooit tuchtsancties genomen wanneer dat niet gebeurt.
Reizigers gegijzeld
‘Het is duidelijk dat de reizigers worden gegijzeld om druk uit te oefenen op de regering of de top van de NMBS. Dat kan niet langer de bedoeling zijn. De vakbonden hebben op dit moment de kans om dergelijke wilde stakingen die de pendelaars onnodig gijzelen, de wereld uit te helpen. Falen de vakbonden daarin, dan wordt het tijd om de minimale dienstverlening opnieuw op tafel te leggen’, zegt De Padt.
De Padt hoopt in de Senaat steun te krijgen voor een wetsvoorstel over de gewaarborgde minimumdienstverlening bij autonome overheidsbedrijven. Op langere termijn ziet hij een oplossing in het vrijmaken van het binnenlands reizigersvervoer. (Belga)
