Vlaming zou jaarlijkse autofactuur met 3.000 euro kunnen verminderen door auto te delen

Zes op de tien Vlamingen zou bereid zijn de auto te delen met anderen. Dat zou volgens Autopia de jaarlijkse autofactuur van 5.000 euro met 3.000 euro kunnen verminderen.

Met cijfers en statistieken kun je alles bewijzen. Neem nu deze: 6 op 10 Vlamingen is bereid zijn auto te delen met anderen. Dat leert een schriftelijke bevraging van 2.000 Vlamingen door Autopia, het Vlaams steunpunt particulier autodelen.

Het is een misverstand dat elektromobiliteit het fileleed op de weg en het parkeerprobleem in de stad oplost. De oplossing daarvoor moet komen van minder auto’s. Minder auto’s op de weg en minder auto’s in de stad. Dat kan door het openbaar vervoer aantrekkelijker en efficiënter te maken, door met meer mensen gebruik te maken van minder auto’s. Maar daarmee raken we een teer punt aan: de Vlaming wordt niet alleen geboren met een baksteen in zijn buik, in Vlaanderen is een eigen auto al even vanzelfsprekend als een eigen huis. Tenminste, dat is de indruk die leeft bij de man in de straat.

60 % wil wagen delen

Als we het Vlaams steunpunt voor particulier autodelen Autopia moeten geloven, is dat echter een verkeerde indruk. In mei en juni van dit jaar verspreidde voornoemde organisatie via verschillende kanalen een enquêteformulier. Zo’n 2000 Vlamingen vulden het formulier in en gaven daarbij ook een deel van hun privacy bloot: 75 procent van de respondenten zegt hoger opgeleid te zijn, een kleine meerderheid (55 %) is van het vrouwelijke geslacht en de leeftijd is gelijkmatig verdeeld tussen de 18 en 65 jaar. 5 procent is ouder dan 65 jaar. Het autobezit onder de ondervraagden ligt in dezelfde lijn als van de gekende gemiddelden in Vlaanderen: 80 procent bezit minstens één wagen. In de centrumsteden loopt dat zelfs op tot 88 procent. 10 procent van de respondenten geeft aan nu reeds een auto te delen. Dat lijkt mij een onwaarschijnlijk hoog aantal en doet vragen rijzen over de representativiteit van de ondervraagden.

Nog opmerkelijker is de vaststelling dat bijna 60 procent van de deelnemers aan de enquête zich bereid toont tot (auto)delen – op voorwaarde dat de ‘deel’-auto zich in de onmiddellijke nabijheid van de woonplaats bevindt. Ongeveer hetzelfde aantal wil zelfs de eigen wagen delen. Dat geldt overigens ook voor gereedschap, boeken en dvd’s. Of men zover wil gaan dat men ook mekaars man of vrouw wil delen, daar wordt zedig over gezwegen. Een kwart van de respondenten zegt a priori neen. Tegen het autodelen, welteverstaan.

Verlies van vrijheid grootste anti-argument

Het meest gehoorde argument om niet aan autodelen te doen is het verlies van vrijheid én de angst voor wat er gebeurd ingeval van een ongeval of kras. Een derde, veel voorkomend argument is het verbod om bedrijfs- of leasewagens te delen.

Een kwart van de ondervraagden zegt nu al geregeld zijn auto uit te lenen aan een kennis of familielid of visa versa. Driekwart ziet dat als een vriendendienst en vraagt geen vergoeding. Gebeurt dat toch, dan wordt in de helft van de gevallen overeengekomen dat men de auto met een volle tank terugbrengt. In 15 procent van de gevallen betaalt de uitlener een vooraf overeengekomen bedrag. Een op de drie respondenten maakt hierover geen afspraken en slechts drie procent wil een geschreven overeenkomst. Het wederzijds vertrouwen tussen Vlamingen is veel groter dan algemeen wordt gedacht.

Koning auto is een (duur) gebruiksvoorwerp

Het kan niet anders, we hebben hier te maken met een specifiek segment van de Vlaamse bevolking. Oordeel zelf: een meerderheid van de respondenten (67 %) beschouwt zijn auto als een gebruiksvoorwerp, één op drie ziet zijn auto als een symbool van vrijheid en één op de vijf geeft toe dat hij niet zonder auto kan leven. Of de meerderheid van de Vlamingen zich hierin herkent?

De enquête stelde ook moeilijke vragen. Over de kostprijs van de auto en het autorijden. En over wrevel over het fileleed op de weg en het parkeerprobleem in de binnenstad. De hoge prijs die je voor een nieuwe auto én voor een liter brandstof moet betalen, is een doorn in het oog van ruim de helft van de respondenten. Opvallend: slechts 16 procent neemt aanstoot aan het aanschuiven in de file en amper 8 procent ergert zich aan de dagelijkse zoektocht naar een parkeerplaats in de onmiddellijke omgeving van de eigen woonst.

Merkwaardig is nog dat één op de drie zegt geen flauw idee te hebben van wat een auto of het gebruik ervan kost. Dus duiken we in de statistieken van het Nationaal Instituut van de Statistiek en die leren dat de Vlaming jaarlijks gemiddeld 5.000 euro uitgeeft aan zijn wagen. Die factuur zou volgens Autopia tot 3.000 euro lager kunnen uitvallen, indien die in de toekomst zijn auto deelt met een gelijkgezinde in de buurt. Particuliere autodelers uit Antwerpen, Leuven en Mechelen kunnen in hun stad bovendien aanspraak maken op een gratis parkeerplaats.

Never say never, van Autopia naar Utopia is maar één letter verschil. Sinds Thomas More, straks vijfhonderd jaar geleden, weten we dat de wereld toebehoort aan de durvers én de dromers.

Urbain Vandormael