Aminozuren

Waar in de wet staat dat het verboden is om essentiële zuren die het menselijk organisme niet zelf kan synthetiseren in Australië te bestellen?

Wie zegt: ‘Aminozuren’, zegt: ‘Keuken’. En wie zegt: ‘Keuken’, zegt: ‘SOS Piet.’ Wij hebben hier nog een oud interview liggen met Piet Huysentruyt, we moeten blijkbaar dringend eens opruimen, en wat zegt die? ‘Weet ge wie een goede coureur was? Wim Vansevenant. Drie keer laatste in de Tour, akkoord, maar werk dat dat manneke verzette.’

Nu ernstig. Winkler Prins, deel II, AMA-ATM:
‘Aminozuur is een organisch zuur dat zijn naam te danken heeft aan het feit dat in zijn moleculaire structuur naast ten minste één carboxylgroep -COOH ten minste één primaire aminogroep -NH2, of een cyclische aminogroep =NH voorkomt. Hierdoor is een aminozuur amfoteer: het heeft zowel zure als basische eigenschappen.’

Wie, behalve een coureur, begrijpt dit? Dit verstaan ze alleen in het peloton.

‘Van de meer dan 80 aminozuren die in de natuur voorkomen, wordt een twintigtal als fundamentele aminozuren beschouwd, op grond van hun voorkomen in eiwitten. Hiervan worden er een paar als voor de mens essentiële aminozuren beschouwd, omdat het menselijk organisme deze niet zelf kan synthetiseren en deze daarom in voldoende mate in de voeding aanwezig moeten zijn.’
En dus is de vraag: waar in de wet staat dat het verboden is om essentiële zuren die het menselijk organisme niet zelf kan synthetiseren in Australië te bestellen? Als je dat doet, zou je dus geen vipbusje meer mogen besturen in de Ronde van Frankrijk? Jamaar hela, hier zijn de basisrechten van het individu in het gedrang. Dit is een schending van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Zullen we voor de aardigheid eens een paar fundamentalistische zuren opsommen? Glycine, alanine, valine, leucine, serine, threonine, vasiline, insuline, tyrosine, methionine, kerosine, aubergine, praline, lawine, heroïne, cafeïne, cocaïne, strychnine, sardine, blondine, kantine, vitrine, paraffine, aspirine, gelatine, serpentine, nicotine, guillotine, limousine, naaimachine, mandoline, catherine, caroline… je ziet zo hoe de oude schoolmeester in zijn grijze stofjas het met een houten stokmeter in de domme koppen van de schooljongens ramt. Tot het er in zit: ‘Gly-cine! Alanine! Va-line! Leu-cine! Se-rine!’ Enzovoortine.

Uw Scout heeft ooit de Zanggebroeders van buiten gekend: ‘Zanggebroeders uit het woud, met uw talen duizendvoud, gij die kwinkt en gij die kwedelt, gij die schuifelt en die vedelt, gij die neuriet, gij die tiert, gij die piept en tiereliert, gij die wistelt en die teutert, gij die knotert en die kneutert, gij die wispelt en die fluit, gij die tsjiept en tureluit, gij die tatert en die kwettert, gij die klapt en lacht en schettert, vezelt, orgelt, zingt en speelt, lispelt, ritselt, tsjielpt en kweelt, gij die kwinkelt lijk de vinken, en alom gaat slaan en klinken, met uw bekken licht en los, dat het kettert in het bos.’

Ongelooflijk, niet? Komt van Guido Gezelle. Dat hebben wij eens als dertienjarige op een pedagogische studiedag die zijn naam niet had gestolen in vijftien seconden afgedreund. Sterker dan de legendarische Johnny The Selfkicker op de Nacht van de Poëzie. Probeer het maar eens, met de tekst voor uw neus.

Had Guido Gezelle nog geleefd, hij had een gedicht over aminozuren gemaakt. Of hij had in een klooster in Frankrijk gezeten, dat kan ook natuurlijk. Scrabbelen tegen monseigneur Vangheluwe. Hoeveel punten zou carboxylaminozuur opleveren?