‘Laat uitzendarbeid bij de overheid maar snel komen’

De Vlaamse regering wil uitzendarbeid ook mogelijk maken bij overheidsdiensten en lokale besturen. Daarvoor ligt een voorstel van decreet voor advies bij de Raad van State. ‘Win-winsituatie voor overheid en werknemer’, schrijft Vlaams Parlementslid Marnic De Meulemeester van Open Vld.

Elke dag zijn er ongeveer 107.000 uitzendkrachten aan de slag in de private sector. Interimarbeid is dus niet meer weg te denken uit onze private arbeidsmarkt. Heel wat bedrijven doen er een beroep op. Om extra werk op te vangen, om zieke personeelsleden kortstondig te vervangen of om via interim te zoeken naar geschikt vast personeel.

Maar terwijl interimarbeid in de private sector al jaren ingeburgerd is, blijft de deur voor de Vlaamse en lokale overheden dicht. Zij mogen vandaag geen beroep doen op uitzendkrachten, hoewel ook zij vaak geconfronteerd worden met extra werk of met personeelsleden die ziek uitvallen.

Open Vld is al langer vragende partij om dit achterhaalde verbod op te heffen. Op dit ogenblik is België, samen met Griekenland, het enige land in de Europese Unie waar in de publieke sector geen gebruik kan worden gemaakt van uitzendarbeid. Langzaam maar zeker krijgen we de deur open.

Op aangeven van onze partij heeft de zesde staathervorming Vlaanderen bevoegd gemaakt om uitzendarbeid in de overheidssector te regelen. In het Vlaams Regeerakkoord van 2014 werd afgesproken om van die mogelijkheid gebruik te maken en op haar vergadering van 5 mei keurde de Vlaamse Regering een ontwerp van decreet goed. Het einde van de tunnel is in zicht.

Dat het zo lang op zich laat wachten heeft veel te maken met het verzet van de overheidsvakbonden. Zij willen kost wat kost vasthouden aan het verbod op uitzendarbeid. Ze zien de overheid vooral nog als een plaats waar je een vaste job kan krijgen. Interim is daar dus vloeken in de kerk.

Het verzet van de overheidsvakbonden was hevig. Tot op het laatste moment wilden ze de nieuwe regeling uithollen. Door bijvoorbeeld de inzet van uitzendkrachten maar mogelijk te maken als de vakorganisaties hun akkoord hebben gegeven. Gelukkig werd hier niet op ingegaan en ligt er nu een regeling op tafel die zowel de Vlaamse overheid als de steden en gemeenten de kans geeft om een hedendaags personeelsbeleid te voeren en hun dienstverlening te garanderen.

Want dat is uiteindelijk de hoofdreden waarom Open Vld steeds grote voorstander is geweest om uitzendarbeid bij de overheid toe ta laten.

Zoals elke private werkgever, wordt ook de overheid geconfronteerd met zieke personeelsleden, met onvoorziene gebeurtenissen, met extra werk. Via uitzendarbeid zal ze nu op een snelle en flexibele manier kunnen reageren en ervoor zorgen dat ze haar taken kan blijven uitoefenen.

Het zwembad zal dus niet moeten gesloten worden als plots enkele poetshulpen zich ziek melden. Het vuilnis zal niet blijven staan indien de vuilnismannen het slachtoffer worden van een griepepidemie.

Uitzendarbeid biedt ook de unieke kans om dringende dossiers efficiënter af te handelen. Bij rampen bijvoorbeeld kunnen dossiers bij het Rampenfonds sneller worden aangepakt door het inzetten van extra interimkrachten. Zo moeten slachtoffers niet nodeloos lang wachten op hun centen.

Maar ook voor de vaste personeelsleden is de hulp van uitzendkrachten een goede zaak. Als vandaag een personeelslid ziek valt, wordt zijn of haar werk noodgedwongen overgenomen door de collega’s, in (lange) afwachting van een nieuw personeelslid dat – met een vervangingscontract – wordt aangeworven. Het gevolg is dat de werkdruk bij die collega’s verhoogt, wat op zijn beurt het risico op (extra) uitval verhoogt.

Er is nog een laatste voordeel. Hoewel de overheid interimarbeid niet zal kunnen gebruiken als instroomkanaal – objectieve examens blijven de regel bij overheidstewerkstelling -, creëren we toch een drempelverlagend effect voor mensen die het vandaag moeilijk hebben om op de arbeidsmarkt actief te worden. Uit alle studies blijkt dat uitzendarbeid een belangrijke jobmotor is voor hen. Bijna een op twee uitzendkrachten heeft na vijf maand interimarbeid een vast contract te pakken in de private sector.

Door interimarbeid bij de overheid toe te laten, geeft de overheid zelf dus ook extra kansen voor mensen die het moeilijk hebben. Ze leren de overheid kennen en doen ervaring op, iets wat hen in de latere selectieprocedure alleen maar kan helpen. Ik heb daarom nooit goed begrepen hoe vakorganisaties hun verzet tegen interimarbeid kunnen rijmen met hun taak om de zwakkeren op de arbeidsmarkt te helpen.

Laat het nieuwe decreet dus maar snel naar het parlement komen. Mijn fractie en ik zullen vol overtuiging op de groene knop duwen. Het wordt tijd dat we de verouderde visie op overheid en arbeidsmarkt de plaats geven die het verdient, in de geschiedenisboeken.