Rudy Tambuyser

Lang geleden dat hier nog een orkest werd aangekondigd. Mogelijk ontstaat de indruk dat we het grote werk veronachtzamen, ten voordele van het kleine fijns dat solorecitals en kamermuziek bieden. Het tegendeel is waar. Daniel Harding met het Orchestre de Paris in Mahlers Negende: dat is in meerdere opzichten spannend en aantrekkelijk. Spannend, want hoe spelen Fransen Weens-joodse muziek? Aantrekkelijk, want Harding was ooit de beschermeling van Rattle én Abbado – hoeveel bescherming kun je eigenlijk aan, als frêle Brit? Mahler 9 is bovendien een van de beste Negendes uit de geschiedenis. Met als hoofdthema een langgerekt crescendo en decrescendo in plaats van een melodie is Mahler 9 ook zeer modern. Dat sluit mooi aan bij de ouverture van de avond: de Belgische première van Jörg Widmanns altvioolconcerto.

Op 15/03Mahler 9

Bozar Brussel

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content