Dave Mestdach

Van de grisailles van Van Eyck over de odalisk van Ingres tot de floue portretten van Richter: monochrome schilderkunst is al zo oud als de kunstgeschiedenis zelf, maar daarom hoeft ze nog niet synoniem te staan voor grijs en eentonig. Dat bewijst deze expo met een wel heel bonte selectie van werken, gespreid over meerdere eeuwen, formaten en zelfs media. Ze begint bij middeleeuwse boekverluchtingen, passeert langs Dürer, Titiaan, Rubens, Van Dyck en Giacometti, en eindigt bij het abstracte wit op wit van Malevich en een lichtinstallatie van Olafur Eliasson. Of het nu was om zich te meten met beeldhouwkunst of fotografie, of om filosofische en esthetische redenen: het zijn monochromen die je doen baden in een wereld van zuiverheid en mysterie. Vijftig tinten grijs waar je wél opgewonden van wordt.