Jan* 2 jaar vrijwilliger

© foto's Jelle Vermeersch

‘Ik ben hier vrijwilliger omdat ik een gelukzak ben. Je moet gewoon een beetje menselijk zijn, echt geïnteresseerd zijn in iemand. Ik heb zelf veel meegemaakt, ik herken veel situaties. Als iemand mij vertelt dat hij geen idee heeft wat hij de volgende dag zal eten omdat hij blut is, antwoord ik niet: “Ga naar het OCMW, daar zullen ze je helpen.” Omdat ik wéét dat het niet zo eenvoudig is.

‘Ik kan niet met iedereen praten, maar ik kan wél voor iedereen mijn hart openen. Ik probeer niemand op andere gedachten te brengen, wel inzicht te geven. Als iemand voor de trein wil springen, moet ik toch niet beslissen dat hij wél verder moet met zijn leven? Maar ik kan samen met hem onderzoeken of het wel klopt dat het geen zin meer heeft. Of er niets is wat zijn leven nog de moeite waard maakt. Als die persoon het gesprek dan afsluit met de woorden: “Dank je, het zal niet voor vandaag zijn”, dan weet ik dat ik het verschil hebt gemaakt.

‘We hebben één voordeel: zij bellen ons. Er is dus nood aan een gesprek. Zelfs al is het soms gewoon om ons uit te schelden. Als iemand zo boos is maar het nergens kwijt kan, kan het enorm opluchten om die woede te mogen uiten.’

*Ter wille van de anonimiteit werden de namen gewijzigd. Wie met vragen zit over zelfmoord, kan bellen naar de Zelfmoordlijn op het nummer 1813. Vrijwilligers kunnen zich melden op www.zelfmoord1813. be

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content