Het valt enigszins te begrijpen dat Heili Verstraete stelt dat de collaboratie eerder voortkwam uit een samenloop van omstandigheden. (‘Van sommige collaborateurs kun je de fout wel begrijpen. Het is zoals bij de jihadi’s vandaag’, Knack nr. 44) Maar het tart elke verbeelding dat iemand als Ledy Broeckx haar vader blijft adoreren om zijn oorlogsmisdaden tijdens de collaboratie. Ze bekijkt de zwart-witpolarisatie heel eenzijdig. Aan het leed dat de ‘zwarten’ tijdens de oorlog hebben veroorzaakt, gaat ze totaal voorbij. Haar halsstarrigheid wordt nog eens bevestigd met haar twijfel over de negationismewet.

Een soortgelijk reactie ontvingen wij van Georges Van Hecke uit Sleidinge.