Robots in de opera

© iStock
Dirk Draulans
Dirk Draulans Bioloog en redacteur bij Knack.

Computerwetenschapper Luc Steels componeert een opera waarin de ‘onzekerheid’ van wetenschappers naar artificiële intelligentie wordt opgeroepen.

Het was een apart interview dat computerwetenschapper Luc Steels van de VUB in Nature gaf, naar aanleiding van een opera die hij componeerde: een 21e-eeuwse variant van de legende van Faust. Steels’ professionele specialisatie is het gebruik van artificiële intelligentie in het onderzoek van de oorsprong en evolutie van taal.

In het gesprek vergelijkt hij het schrijven van muziek met het programmeren van machines. Het gaat in beide gevallen om het zoeken naar geschikte methodes om een mening uit te drukken. Een eerste opera die hij met een Spaanse neuropsychiater schreef, vertelde het verhaal van een robot die menselijke intelligentie verwerft – het stuk ging in 2011 in première.

In de nieuwe opera exploreren ze de invloed van informatietechnologie op de mensheid. De originele Faust verkocht zijn ziel aan de duivel voor eeuwige jeugd en kennis. De nieuwe is een hipster die verslaafd is aan sociale media en wil verhuizen naar een virtuele realiteit, waarna hij zijn lichaam aan de duivel laat. Er zit een boodschap verborgen in het verhaal: in een virtuele wereld bestaat geen echte liefde.

Tijdens de opvoering wordt er verwarring gecreëerd tussen de echte en een virtuele wereld. De acteurs dragen brillen die hen in een virtuele realiteit brengen – de toeschouwers krijgen dat op een scherm te zien. Daarmee moet de ‘onzekerheid’ van onderzoekers naar artificiële intelligentie geëvoceerd worden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content