In één wereldwijd beoefende bezigheid maken Belgen al meer dan 250 jaar de dienst uit: sinds 1765 is Cartamundi uit Turnhout de toonaangevende producent van speelkaarten. De beruchte valsspeler en hartenveroveraar Giacomo Casanova noemde het ‘een kansspel dat iedereen ruïneert die eraan deelneemt’. En toch wordt er nog altijd enorm veel gekaart. Soms met een opvallend jong publiek, en met onverklaarbare regionale voorkeuren: manillen blijkt groot in West-Vlaanderen, terwijl ze in de Kempen massaal wiezen of zetten.
Bridge
‘Je kunt het niet op slechte kaarten steken’
Rita Joos Bridgeclub Mercator
(Rupelmonde)
‘Bridge heeft ten onrechte een wat chic, elitair imago, maar je hoeft echt geen blauw bloed te hebben om te spelen. Bridge is niet moeilijk maar om er goed in te worden, kun je het best lessen volgen. Anders zal je de fijnzinnigheden in het reglement niet doorgronden. Wie kan wiezen, is snel mee met de algemene principes.’
‘De factor geluk is niet van tel, wat uniek is voor dit kaartspel. De kaarten worden in dezelfde volgorde teruggestoken en doorgegeven aan de rest van de zaal. Je zult het dus niet op slechte kaarten kunnen steken: iedereen start op gelijke voet en op het eind wordt er een klassement opgemaakt. Het geheim van goed bridgen is overeenkomen met je partner. Noord speelt altijd samen met Zuid, en Oost met West. Via een subtiel samenspel maximaliseer je het aantal “slagen”. De meesten hebben een vaste partner. Dikwijls zijn het mensen die ze binnen de club leerden kennen. Daar ontstonden mooie vriendschappen uit.’
‘Bridge leeft in het Waasland. Er zijn een achttal clubs die elkaar treffen in het jaarlijkse districtstoernooi. Mercator heeft nog niet vaak gewonnen, moet ik toegeven. Hopelijk wordt dit ons seizoen.’
wiezen
‘Kaarten in een paardenstal’
Jo Embrechts Den Hetten Haas (Lille)
‘ Hetten haas, voor wie geen Kempens kent, betekent hartenaas, de hoogste kaart in het wiezen. Den aas is den baas, zeggen wij in de club, vlak voor je met één goedgemikte kaart het spelletje wint. KC Den Hetten Haas is een vriendengroep die van jongs af aan samen kaart, graag met een pintje erbij. We kaartten in de parochiezaal, maar vroeger kwamen we samen in een paardenstal, bij een van onze leden thuis. We zijn dertigers, en toch spelen we al een tijdje: weekly wiezing since 1999 staat er op onze polootjes.’
‘Geluk speelt een minder grote rol dan iedereen die ooit slechte kaarten had wil toegeven. (lacht) Een goeie kaarter verliest bij extreme pech niet élke partij. En als hij geluk heeft, is hij bij wijze van spreken onklopbaar. Goeie kaarters zijn voorzichtig, maar ook meedogenloos wanneer er zich kansen aandienen.’
‘Online wordt een plezierige wereldranglijst bijgehouden. Ik sta zevende. Op BK’s en WK’s sprokkel je punten, waardoor je dat klassement ernstig neemt en toch ook weer niet, als je begrijpt wat ik bedoel. Op die grote toernooien zie je niet alleen bejaarden, integendeel. De jongeren zijn de vaandeldragers van het wiezen.’
manillen
‘Goed in nakaarten’
Martine Demeulenaere De Ondankvrienden (Hooglede)
‘Onze club begint aan haar 67e seizoen. De oorspronkelijke leden zijn er niet meer bij, al hebben sommige van onze kaarters toch een zekere leeftijd. Onze naam komt van de wijk Ondank in Hooglede. De club begon rond de keukentafel van de eerste voorzitter. Nadien werd de groep zo groot dat ze naar een café verhuisden – ik heb het nu over zestig jaar geleden, hè. We zijn dikwijls van lokaal veranderd, zeker de laatste jaren. Vroeger had je op elke straathoek een café, tegenwoordig heeft de horeca het moeilijk.’
‘De club komt samen op vaste dagen, maar we zijn ook goed in nakaarten: als vier clubleden elkaar op café treffen, dan komen de kaarten op tafel. In die zin zijn de Ondankvrienden de klok rond, alle dagen van de week aan de gang. Wij hebben een goede club, iedereen kan tegen zijn verlies. In onze streek organiseren veel verenigingen een open prijskaarting: een toernooi waar de betere kaarters op afkomen. Voor de bescheiden geldprijzen hoef je het niet te doen, maar ik ben toch altijd trots wanneer een van de Ondankvrienden weer de hoofdvogel afschiet.’
