Felix Timmermans 1916 Omdat hij het vette en het vrome combineert
De titel van deze roman schopte het tot in het woordenboek. Een pallieter is volgens Van Dale een ‘levenslustige kerel’, pallieteren is ‘zorgeloos en uitbundig genietend in de natuur rondwandelen’.
Pallieter is het bekendste boek van Felix Timmermans (1886-1947) en verscheen midden in de Eerste Wereldoorlog. Het titelpersonage is weleens omschreven als ‘het meest feestelijke wezen uit onze literatuur’. Pallieter houdt zich niet naar de heersende regels en heeft een broertje dood aan werken. In de paradijselijke Netevallei leeft hij erop los. Er wordt veel gegeten, gedanst en gezongen, maar er wordt ook gebeden en geluisterd naar de stilte. Pallieter combineert zo ‘het vette en het vrome’ van de Vlaming. En aan het eind trekt hij met zijn vrouw ‘de wijde wereld’ in. Zo ook het boek zelf: het werd in vele talen vertaald, in 2004 nog in het Japans.
‘Om de keuze voor dit boek te ondersteunen, kan als postuum eerbetoon geciteerd worden uit het fijne boekje van Frans Verleyen, De gezonken goudvis’, zegt schrijfster Brigitte Raskin. ‘Felix Timmermans’ sterk naar pantheïsme neigende religieuze gevoel, zijn sociale ironie tegenover de kasteelheren en de parvenu’s, zijn Vlaamse politieke engagement en wat we vandaag zijn milieubesef zouden noemen, worden vijftig jaar na zijn dood ruim bevestigd.’
Ook verkozen door o.a.
Tinneke Beeckman (filosofe) en Geert Buelens (literatuurwetenschapper Universiteit Utrecht)
